Herkes gibi hayat bizide yorup yıprattı fakat sonunda bir ürün elde etmeyide başardık.
Çocuklarımız oldu, dolu dolu torunlarımız oldu ve dünyanın dört bir yanına saçtık tohumları.
Aslolanda buydu ve atılan tohumlar yeşerdi neredeyse meyve çağına geldi.
Artık ne zaman gidersem gideyim asla ve asla gözüm arkada kalmayacaktır çünkü ben buradan uzaklaştıkça yakınlaşanım.
Demem şuki her baharda yeşillenen tohumlardan biri ben olacağım çünkü kök derinlere ulaştı.
Çalışma hayatımı rolantıya aldım çünkü kazanmanında harcamanında sonunun olmadığını gördüm.
Bundan sonra mütevazi bir hayatı kanaatkar biri olarak yaşamak şart.
Eskiden beni zora sokan dert ve sorunların hepsinide bir diskete kaydeder gibi kaydettim ve onları zaman ötesinde ameliyat masasına yatıracağım ve bir cerrah gibi incelemeye alacağım.
Hangi şeyi neden yaşadım?
Yaşamak zorundamıydım?
İpi kırmanın bir yolu varmıydı?
Olmalımıydı?
Yoksa olmamalımıydı?
Ve ben yaşamam ve hayatta yapmam gerekenleri yaptım.
Ne bir noktayı nede bir virgülü değiştirmeden çünkü değiştirecek ne yetkim nede takatim vardı.
Bundan sonrasımı?
Bundan sonra ne olursa olsun, gök yere yerde göğe çıkmayacağına göre aynı şeyleri yaşayıp gideceğiz.
Mademki yaşayacaklarım yaşadıklarımın bir tekrarı olacak, o zaman beni düşündürecek yada zora sokacak olan nedirki?
Ve ben yıldızların altında yürümeye devam edeceğim, tıpkı benden öncekiler gibi.
Sevaplarıyla günahlarını aynı denge ve değerde tutan olarak.