MAYIS AYININ BİZE ANLATTIKLARI 1 MAYIS İŞÇİ BAYRAMI

Mayıs ayı oldukça renkli bir ay. Önce 1 Mayıs işçi bayramı. Bu bayram kapitalizmin alabildiğine ezdiği işçiyi bir günle mutlu etme hayalinden biri. Boş bir hayal aslında. Su yerine serap. Gerçek yerine aldanış.

İşçinin hakkını vermeyen, onu alabildiğine ezmek için bütün imkanları kullanan kapitalizm onun ağzına bir parmak bal sürüyor. İşçinin hakkını vermek yerine onu sahte bir emzikle avutmanın adı.

365 gün ensesinde boza pişirdiğimiz işçi bir gün bayram etse ne olur. Kapitalizmin ağa babaları bunu onlara çok mu görecek ne dersiniz? Her gün kapının önüne konulmak tehlikesiyle karşı stres içinde yaşayan işçi bir gün stres atsa ne olur. Kıyamet mi kopar, dünya mı batar? Ama gel gör ki bu bayram daha çok kötü niyetlilerin kirli emelleri için bir fırsat mı bağışlıyor? Geçmişteki feci olayları hatırlayınca her 1 Mayıs’ta yeniden tekrarlanacağını düşünerek moral bozukluğu yaşamak bu bayrama tuz biber ekiyorsa da olsun. Bayramımız bayram olsun.

Ne olursunuz gelin yılda bir gün bayram yaptıracağımız bu ülkenin en cefakar kesimine onların çalışma şartlarını iyileştirerek, onlara iş güvencesi vererek her zaman bayram yapalım. Dahası Avrupa standartlarını ülkemize getirerek insan haklarını herkes için geçerli kılalım. Onların kölelik ücretlerini değiştirmeli, çalışma şartlarını iyileştirmeli, işçileri mutlu bireyler haline getirmeli değil miyiz? Mutlu toplum mutlu bireylerden meydana gelmez mi?

Sora neden işçi bayramı var da memur bayramı yok. Tabi onu hallettik. İşçi, bayramına çalışan bayramı dedik. Çalışan kelimesi hem işçiyi, hem memuru kapsıyor. Ülkede işçi ve memur dışında kimse yok mu? Var. İşsizler, genç, çocuklar ve ev kadınları. Onlara da bayram lazım değil mi? çocuklara 23 Nisan, gençlere 19 Mayıs’ı bayram yaptık, ama ev kadınları ve işsizlerin bayramı yok. İşsizlere bayram yerine iş verelim bu onlara bayram olacaktır. Ev kadınlarına ne yapacağız. Ev kadınları bayramı mı ilan edeceğiz? Hadi bakalım aklı evveller bir düşünün. Kalın sağlıcakla. Daha nice bayramlara…
Ahmet Kemal