Yaşanmışlıklardan/

Esasında tamirciydi ama elinden gelmeyen iş yoktu. Yeri gelir araba tamir eder, yeri gelir traktör biçerdöğer onarır, yeri gelir kaynak yapardı. Demir onun işiydi.

Görünürde öyle bir deliliği yoktu ama ona Deli Ömer diyorlardı.

İskilip’in girişinde Çaybaşı’ndaki 3-4 katlı köşe başı bir binanın zemin katında işliği vardı.

Tulumunu giyer kendini işe verirdi. Eli yüzü yanıkyağ içinde kalır, zaten esmer olan yüzü iyice kararır bir tek gözleri ışıldardı. Sevecen.

Sık sık arıza yapan bizim 415’i her götürüşümüzde “Ulan gene bu şerefsiz beni mi özledi” der gülerdi.

Arabayı, traktörü, biçerdöğeri komple söker dağıtırdı. Tüm parçaları söküp dağıtmak neyse de geri toparlamak ölüm. Neyi nereden söktüğünü akılda tutmak gerek. İş bilmeyen biri bir sürü parça arttırır. Bu durum Deli Ömer için sorun değildi. O kadar parçanın içinden arızalı parçayı şak diye bulurdu. O zamanlar İskilip’te, Çorum’da yedek parça bulmak kolay mı..? Parçayı yanına alıp burunlu, külüstür Magirus otobüse atlayıp İstanbul’a gideceksin. Orada da bulabilirsen tabii.. Günlerce zaman alacak.

Deli Ömer çoğu parçayı tornada kendi çeker, günlerce uğraşır yapardı. Yaptığı parça aslından daha iyi olur, bir daha oradan arıza vermezdi.

Eski bir Jeep’i vardı. Üstü açık. Kışın üstü naylonumsu parçalarla güya kapanan cinsinden.

Ehlikeyif adamdı. Birkaç arkadaşıyla hafta sonu ya Irmağa (Kızılırmak) balığa ya da Elmabeli’ne giderlerdi. Mangalı yakıp vururlardı rakının gözüne.

Bir gün bir tanker getirdiler. Sahibi ahbabıydı. İskilip’teki birkaç benzinlikten birinin sahibine ait yakıt tankeri.

“Tankında sızıntı var” dediler.

Boş tanker.

Altından girdi üstünden çıktı. Kaçak yapan yeri buldu. Tankın üst kapağını açık bıraktı. Kendince gerekli önlemleri aldı. Başladı alttan kaynak yapmaya.

Korkunç bir patlama oldu. Yakındaki binalar yerlerinden hop kalktı hop oturdu. Çevredeki tüm camlar kırıldı.

Ertesi günü bulabildikleri birkaç et parçasını Deli Ömer niyetine defnettiler.

Mekânı cennet olsun.



Suat Zobu



.