24.02.2013


Sessizler. Büyük bir sessizlik hakim evde. Ne olacağını kimse kestiremiyor. Ben geçen Ramazan ayında yazdığım şiirleri temize çekiyorum. Bazen aynen aktarma oluyor, bazen değiştirerek. Bazen de bir sürü ilaveler yapıyorum.

Hocam artık aramıyor. Kendini büyük edebiyatçı sanıyor. Ama bir üslup sahibi bile değil. Düzyazıları da şiirleri gibi basit ve seviyesiz. Benden kitabına övgü yazısı yazmamı bekliyor. Yıllar önce bir roman çevirisi için ben teklif etmiştim nazlanmıştı. Oysa o çeviride bir üslup hassasiyeti vardı. Bence bu adam edebiyat yapmamalı. İlahiyatla ilgilenmeli. Branşı da o zaten.

Şiirlerimi artık mesajla bildiriyorum. Böylece rayting artırıyorum. Kendi sayfama yükleneceğim artık. Bir dernek çalışmam olacak. Sonra da yayın çalışması planlıyorum.

Ne pespaye yazarlar, ne pespaye eserler dolduruyor ortalığı. Ben yanlış yaptım bunu biliyorum. Yahya kemal’e özendim. Kitapsız yazar olmak istedim. Oldum da. Ama zamanlarımız farklı. Bu zamanda ortada müthiş bir eser kirliliği var.

Kahvaltı yapmalıyım. Sonra yapacak işlerim var. Hasta ziyareti falan. Akşam da bir şiir temize çekerim.
Geçen yıl kar şiirim için çok güzel bir geri dönüş aldım. Bir bayan okuyucum arıyor ’ne güzel şiir bu, nasıl yazıyorsunuz bunları’ diyordu. Ne kadar mutlu oldum bilemezsiniz.

Öğrenciler şiir okumamı istiyorlar. Nazlanıyor kendimi ağır satıyorum. Hele kendi şiirlerimi okumak bana ayıplarımı göstermek gibi geliyor.

Bu okula (fen lisesi) geldikten sonra bir sürü şiir yazdım. Olgunluk devri şiirlerim bunlar. Diğer okullarda bu denli velut olamadım. Onun için 3 yıldır norm fazlası duruma düştüğüm halde burayı bırakmak istemiyorum.

Bu şiirleri ayrı bir kitap yapmalıyım. Bir mevcut yayınlamak çağdaş bir mevcut. Sonra aşk şiirleri. Başkaldırı şiirleri. Kent Şiirleri. Biyografik şiirler. İşte kitap ortada.

Ahmet Kemal