Bazen sessiz kalmak karşısındakine ihanettir. İnsanoğlu doğduğu günden ölümüne kadar çok ihanetlere uğramıştır. İnsana yapılan ihanetler yalnız cinsellik yoluyla aldatma değildir. İhanettinde kendine göre bir çok çeşitleri ,şekilleri ,kokusu ve kalıplara girmeyen türleri vardır. Şu yirmibirinci yüzyılda insanlar büyük değişim içindeler. İnsana ,doğaya ve kendine verilen önem ,değer bozuk para gibi harcanıyor. İnsanlar nerde yanlış yaptılar bu kadar duygusuz hissiz olmuşlar.Başımızdaki şapkamızı çıkarıp düşünülmesi gereken konulara yönelmemiz lazım. Birbirimizle konuşurken gözlerine bakmak çok önemli! Onu dinlediğimizi gösterir. Bir arkadaşın sana rastladığında sıkıntısını paylaşırsa ne kadar duyarlı olunur. Ona sessiz kalırsak ,dinlemiş gibi yapıp ilgilenmezsek ihanet edilmiş olunmaz mı ? Onu can kulağı ile dinleyip üzüntüsünü anlamak ,yargılamadan dinlemek ,ona değer verdiğimizi ,hele de çözüme odaklı olmak insan olmanın görevi değil mi? Sevgi paylaştıkça çoğalır ,acılar paylaştıkça azalır. Bizde içten samimi olarak dinlersek bir nebze hafifler ,acısına ortak oluruz.

İnsanın hiç sevmediği birine seviyormuş gibi maske takıp davranmasıda büyük bir ihanettir. Eşler birbirini aldatma yarışındalar . Neden doğru yolu seçmiyorlar? Örneğin dürüst olup sevgisinin bittiğini niye konuşmuyorlar.Aldatmaya baş vuruyorlar . Gerçek sevgi ihaneti barındırmaz. Varsada o sevgi değildir. İhanetin binlerce çeşitleri var .

Kardeşler düzenle vekalet alıp kötüye kullanlara ne demeli. Bunun aynısını yaşamış olarak ihanetin acısını iliklerime kadar hissettim. Hak vermemek için oyun oynayanlar günden güne çoğalmışlar.İnsanoğlu kendine dürüst olmaktan uzaklaşmışlar. Uzaklaştıkça ihanetler çoğaldı. Çıkarcı insanlar türedikçe ihanetler aldı başını gitti.

Toplumuzda kadın cinayetleri hergün gazete sayfaların ilk haberi oldu. Çocuk tacizleri ülkemin sosyal sorunu halinde. Yılda kaç kadın eşleri tarafından öldürülüyor. Sevgi bunun neresinde ? Toplum sessiz kaldıkça ihanet etmiyor mu?
İhanetin en büyüğünü kendimize sessiz kalarak etmiyormuyuz.

Ülkemin toplumsal yaralarını saymakla bitmez. Biz nereye gidiyoruz. Anlamış değilim . Sesimizi kestikçe sessiz kaldıkça kendimize ihanet büyüyor. Bir cümleden gecenin yarısı kalemimden dökülenler affınıza sığınarak bunlar.