Ailem ve Ben 

SALİH DEDEM NAM-I DİĞER HAFIZ SALİH 

1911 doğumlu. Ailenin en büyük oğlu. Babadan yetim kalmış. Annesinin Hafızlık yapmak için ayırdığı tek evladı. Dört erkek bir kız kardeşler. Önceleri çeşitli yerlerde imamlık yapmış. Ramazan imamlığı için Gürcistan’a bile at sırtında gittiği söylenir. 
Annesi, kardeşleriyle beraber bir vapur yolculuğuyla İzmit’e göç ederler. Yeterli paraları bulunmadığı için kardeşlerini kilim ve yorganlara sararak getirirler. Önce Kocaeli’ye bağlı Döngel köyüne yerleşirler. Bir ara Balıkesir’e İmamlık yapmaya gider. Orada ikinci evlilik yapıp bir kız çocuğuna sahip olduğu söylenir. Kumayı birinci kabul ettiremeyince boşar ve unutur onları. Ara sıra bahsi edilirse de o pek katılmaz. Bu olay bir şehir efsanesine dönüşür. 
İlk evliliğini kız kaçırma şeklinde yapmıştır. Kızın babaannesi uykuda sırtına vermiştir onu. Emine ninem zengin bir adamın kızıdır. Ağa kızı. Nineme ondan büyük miras kalır. Babaanne ilim adamlarını sevmektedir. Kız babasının onu bu fakir gence vermeyeceğini düşünerek bu yola başvurmuştur. 
Dedem daha sonra Döngel Camiinde imamlık yapar. Orada bir ahşap ev yaparlar, bir yandan çiftçilik yaparlar. Annem o günleri şöyle anlatır. Beni ahıra, tarlaya göndermekten mutfağa hiç sokmadılar ki yemek yapmasını öğreneyim. Hasılı geçimleri bu yöndeydi. 
Hafızdı ama derin bir ilim sahibi değildi. Hiç bir zaman da olmadı. Kardeşi ahırdaki hayvanlara çobanlık yapıyordu. Ama kaçarak ilim öğrenmeye gitti, hem hafız, hem alim oldu. Sonra kente inerek imamete başladı. İkinci oğlunu onun yanına göndererek hafız olmasını sağladı. Kardeşi müftülük sınavlarına girip atanınca onun yerine imamete başladı. 
Camiden eve, evden camiye bir hayatı oldu. Cemaatle ihtilat etmez, vakit aralarında o köy senin bu mahalle benim gezerdi. Cenaze ve düğünleri ihmal etmez, gizlice fakirleri gözetirdi. 
Hanımının lezzetli yemeklerinden başka yemek yediği, her hangi bir lokantaya girdiği görülmez. Düğün yemekleri hariç. 
Sabah erken kalkar, hatta gecenin ikinci yarısı uyanır, tehheccüt kılar, sabah namazına giderdi. Camiye erken gelen cemaate o günkü cüzünü okur, namazı kıldırır, herkes kahveye giderken o evine dönerdi. Eve gider gitmez sekesinde hafif bir uyuklar - buna kuş uykusu denebilir ancak- sonra çakısıyla bir küçük elma soyarak yer, misafiri varsa ona da verir. Sonra kahvaltısını yapar, kitaplarından biraz okur sanırım ama ben onu okurken hiç görmedi. Ondan ziyade ninemi elinde Muhammediye okurken görürdüm. Sonra o meşhur gezilerine çıkar. Hanımı evdedir hep onu bekler. Yemeğini verir, çamaşırını yıkar. Onunla konuşur, ibadet eder. Kimseye güvenmez, damatlarının evine bile yılda bir gider. Nerede nasıl vakit geçirir bilinmez. Evliyalara saygısı vardır. Kıraati pek iyi değildir ama hafızlığına diyecek yoktur. Güzele bakmak sevaptır der ama karısı pek güzel değildir. O da bunun farkındadır. Bazı çocukları güzelliğini ondan alır. asabidir herkes ondan çekinir, otoriterdir. Çocuklarını dayakla büyüttüğü söylenir. Karısı ölünce ard arda iki kez evlenmiştir. Son evlendiği kadın kızı yaşındadır. 
Beslenme yetersizliğinden vereme yakalanmış tedavi olmuştur. Yemeğe fazla önem vermez. en son aynı hastalıktan vefat etmiştir. Hacca gitmiştir ama çok fazla değil. Son karısı için bayağı para biriktirdiği söylenir. Karısından kalan yerleri satarak çocuklarına bölüştürmüş, kendi yerlerini erkek evlatlarına vermiştir. Küçük oğluyla kendisine baktığı söylenen kızına fazla hisse vermiştir.

Ahmet Kemal