Düşüncelerinin ucu kaybolur bazen,
ağır çekimde oynatılırken bile karmakarışık gelir..
Aşılanır; yavaş yavaş yüklenir, kimsenin ayak basmak istemediği ülkenin, ağzı bantlı kozasından çıkan garip nağmeleri. Acıları iliklerine kadar çekmiş nemli bir havlu, alnına zelzele yazılmış bir faydır kalbi..

Benzer ki havada tutunamayan fıskıyeye, hangi kabilenin uzun kollu yılanı saçabilir zehrini?

Anın bahşettiği iki olasılık arasında, hiç gitmediği uzaklardadır ve aslında sadece üzerine bastığı yerdedir. Kendisiyle kalmayı unutturur ona bağımlı olduğu her şey. Dilinin ucunda itirazlar olsa da bir seçim yapmak zorundadır. İşte tam da bu noktada sırtını dayayabileceği şeylerin yokluğunu farkeder.. İlaç verir, ağrısından sarhoş olmuş zamana.. Sıkışmış kalmıştır o, katlanan iskemlenin arasına.. Tutuldukça tutulur;  emrinde bir korucu dili soluk parlamaz, anlaşılmaz söylediği..
Koloni halinde kramp girer gözlerine
kapana kısılmış bir hayvan gibi, büzülmüş kalmıştır, başın baş köşesine..

Sen ona bakma der, bir ses. Bağışlamaz tavrı yok hiçbir şeyi, insan güdüsünde farkındalık sahibi. Bir buzul çağıdır bu;
eriyip gider, kaybolur zamanla.
Kuvvetle fokurdayan dil’i kirli’lerden  kaçtığında....


EbRu Asya//