Ben sana SEVDA OKYANUSU olmak istemiştim ama sen başka OKYANUSLARA yelken açtın!

Beni sana yüreğim ve gönlümdeki sevgiden başka verecek bir şeyim yoktu...

Umarım İHTİŞAM gibi gördüğün OKYANUSLARDA dibe vurmazsın!

Devir göründüğü gibi değil artık!

Çıkar ve menfaat üzerine kurulmuş şimdiki şu dünyada; şahsiyet, samimiyet, saf duygular, inanç rafa kaldırılmış, günü birlik yaşam tarzına geçilmiş..
.
Nereye kadar???

Ben çok korkar oldum insanlardan. O yüzden yüzlerinde sevgi eksik olmayan, masum bakışlarında beni mutluluğa uçuran sokak canlarına, kuşlara, her güzelliğini bize cömertçe sunan doğaya verdim sevgimi ve aşkımı.
İnsanlardan kaçar oldum.

Çünkü önce sen ve insan bildiklerim benden kaçtı, uzak durdu! Halbuki tek şeye ihtiyacım vardı! SEVGİ...
Sevginin alabora olduğu mekanlarda yokum!

Her şeyin parayla değerlendirildiği, maddiyatın TANRILAŞTIRILDIĞI çağda gerçek sevgi ve aşkı bulmak o denli zorlaştı ki; bazen insanlığın vahşi durumlarına efkarlanıp dağlara veriyorum kendimi. Yemyeşil ağaçların güzellikleriyle konuşuyorum. Açıyorum bağrımı rüzgâra karşı: ’’Es ulen es yanık bağrıma!’’ diyerek haykırıyorum dağlar arasında...

Biliyor musun, kuşlar geliyor imdat çığlıklarıma, selama duruyor körpe ceylanlar, börtü böcekler VEFASIZ şarkısını dinletiyorlar bana...

Bir sen duymadın çığlıklarımı, yakarışlarımı be sevdiğim...

Şu an dik ve sert kayanın ucundayım. Aşağısı oldukça uzak bana. Uçurumun tam kıyısındayım. Gökyüzüne bakıyorum, görebildiğim her yere...

Haykırış kopuyor dudaklarımdan!

SENİ SEVİYORUUUUMM!..

ELVEDA mühür gözlüm...

Zafer Direniş
...

Karabulut

30 Eylül 2020 Çarşamba