Hacı Bayram ı Veli 1-2

Ankara’da 8 yıl kaldım. ilk öğretmenlik yıllarım. Ondan önce de gitmişliğim var birkaç kez. Erzurum üniversitesini kazandığım ilk yıl başkente gittim. Öncesi şimdi hatırlayabildiğim kadarıyla Rize yolculuğu için geçtiğim başkent. Daha önceleri var mı bilmiyorum. Antalya yolculuğu dönüşü vardık mı bilmiyorum. Hatırladığım ilk varış orada bir akrabamızın evinde 3 misafir bir arada olduğumuzdu. Hatta 4 kişiydik o gece. Biri teröre kurban oldu yıllar sonra. O yıllarda öğrenciydi ankara’da ve akrabası olan bu yeni evlilerin evinde kalıyordu. Öbürleri de yeni evli bir aileydi. Sonradan ünlü biri oldu. Benim de yakın akraba bir çift. Cennet kuşu diye takılıyorlardı birbirlerine. Oradan Erzurum’a geçtim ben.
Yıllar sonra bir bakan dostumuzun yanına gittik. O bizi hep aldattı. Ankara’da benim hep ilk durağım Ulus ve özellikle Hacı Bayram oldu. Gece trene biner, sabah inerdim. O meşum heykel karşıma dikilir, Oğüstüs tapınağı nefret damarlarımı tahrik ederdi. En son türbeye varır bir dua eder camiye girerdim. Elmadağ ilçesinde öğretmenlik yaptığım yıllar hep oradaydım hafta sonları. İlla bir vakit namaz kılar ve dualar ederdim o türbede. Bir gece gökten büyük bir nur sütunu indiğini gördüm oraya. Bu olayı hiç unutamam. Bu şiir böyle bir alışveriş sonunda yıllar sonra Ankara’dan ayrılıp memleketime tayinim çıkmasından epey zaman geçince bu intibalarla yazdım. 18.02.14