İyi de yüreğin ayaklarımı var ki seni götürüyor? Tamam gidelim gitmesine yüreğimizin bizi götürdüğü yere de bakalım biz o yeri sevecek miyiz? Avrupa Birliği Ülkelerine gitsek hemen hemen hepsinde küresel salgın var. Amerika desen çaptan, hatta yarı çaptan bile düştü... Asya desen zaten o mendeburlardan başlamadı mı bu corona, korona neyse ne işte canım...

Yüreğimin beni götürdüğü yere, kulağımda geliyor, burnumda geliyor, dalağım da geliyor, böbreğimde geliyor, karaciğerimde geliyor... Maaile gidiyoruz hep bir yerlere de niye hep yürek götürmüş oluyor... Biri de ’’Böbreğinin Götürdüğü Yere Git.’’ diye kitap yazsa ben de taklalar atacağım billahi...

Yok aga yok, bu sene gezmek tozmak bize haram. Yüreğimde istemiyor ben de istemiyorum. Yüreğim dese ki hadi Madagaskar adasına gidelim, gidemeyiz billahi... Para mı var cepte? Sermayeyi kediye, köpeğe, kuşa, leyleklere bilumum hayvanlara yükledik işte, siz anlayın...

Bak yüreğim, hatta siz de iyi dinleyin dalağım böbreğim, karaciğerim, pankreasım ve bilumum organlarım... Bu sene hiç bir yere gitmiyoruz, gidemiyoruz. Ne zaman ki bu pandemi denen zibidiyi yeneriz, o zaman bakarız duruma bir şeyler düşünürüz. İlla da yüreğimin dediği olacak değil, dalak, böbrek, ciğerlerde fikrini söyler, ona göre bakarız, neresi hesaplı ise oraya gideriz...

Afrika taraflarına gitsek çok sıcak. Avustralya tarafları da çok uzak. Hem de boks yapan kangurular var, bakarsın dalgaya gelir de bir iki yumruk da bize sallarlar, nakavt makavt oluruz billahi...

En iyisi yüreğimizin götürdüğü yere değil de paramız nereye yetiyorsa, oraya gidelim biz yine. Antalya Mersin çok uzak. Hakeza Güneydoğu da öyle... Hafta sonu belki Amasra’ya kaçarız, yine en yakın orası, gerisi hikaye... Önce şu pandemiyi bir atlatalım, gerisi Allah kerim...