Biz de adettir selam kelamdan önce gelir. Bir yerden geçerken, tanı ya da tanıma, selam verir insan. Orada duran alır ya da almaz selamı, onun bileceği iş... Bir de tanıdığın önünden selamsız sabahsız geçilmez derler...

Benim böyle enteresan, hatta ondanda öte, arkadaşlarım var... Sabah sabah verdiği selam bu adamın, Selamım Manitu... Çok teksas tommiks okuyan arkadaşlar bilirler, bu manitu kelimesi oralarda çok geçer... Şimdi ben ne diyeyim bu adama ’’Aleyküm manitu.’’ desem öyle bir cümle yok. Hay dilini bal arısı, hatta eşek arısı soksun, ibibikler yesin seni, o nasıl bir hitap öyle?

Başka bir gün yine bu zirzop arkadaşım, bu seferde ’’Selamın Hello.’’ diye girer içeri... Buna da aleyküm hello desem olmayacak, yine ben bildiğim kulvardan gideyim, o ne derse desin... Aleykümselam aleykümselam ...

Böyle böyle selamları kendince çeşitlendiriyor arkadaş. İyi bir şey yaptığını, esprili olduğunu filan sanıyor... Şimdi bir şey desem boğuntuya verecek her şeyi biliyorum... Hani türküde ki gibi ’’Size selaaaam size selaaaam getirmişeeeem.’’ dese ona da eyvallah diyeceğiz...

Hele de bir gün selamın UGH diye girmesin mi içeri... Tepemin tası iyice attı... UGH ne oğlum, UGH nedir yahu! Haaa onu da hatırladım geç de olsa, Kaptan Swing çizgi romanında Gamlı Baykuş diye bir tip vardı, aslı Kızılderili, zaman zaman o kelime çıkardı ağzından...

Bir gün aldım fırçayı elime, yer misin yemez misin daldım arkadaşıma... Daldım derken, fırça derken hepsi laf ile, söz ile... Oğlum ne ayak bu sendeki, sen doğru düzgün selam vermesini bilmez misin? Bir kere de gönülden ya selamünaleyküm de ya da merhaba de... Söz verdi sonra ’’Tamam birader bundan sonra manitu filan yok, hem Kızılderili miyiz biz? Her ne kadar varsa da öyle iddialar daha da ispatlanmadı ki kesin olarak.’’ dedi ve noktayı koydu...