Ah!

Gökyüzünün ve denizlerin maviliği, doğanın eşsiz güzelliği, yağmurun, karın nazlı nazlı yağışı, mektaplı ılık geceler, kalbimi okşayan rüzgarın ıslığı, kedilerin, köpeklerin, kuşların dostluğu ve senin bana aşkla bakan gözlerin, yüreğin olmasa; insan olduğumu unutacağım biliyor musun?

Her güzelliği unutturdular bize. Harabeye çevirdiler içimizi, dışımızı.

Bak bi etrafına!

İnsanlığın yok sayıldığı şu dünyada insanlık adına ne kaldı Allah aşkına söyle!
Din, iman, dava, dostluk, arkadaşlık, aşk para olmuş! Menfaate dayalı, çıkar peşine düşmüş zavallı insanlar!

Paran varsa insansın(!). İtibar böyle bir şeymiş!.. Altın tepside sunulan mataryelizm insanlığın posasını çıkardı, içini çürüttü, değerini alt üst etti!

Dünya kadar ilim sahibi ol, onlarca diploman olsun, bir çok ilmi-edebi eserler yaz, prof. ol; istediklerinden olmaz isen hiç bir kıymet-i harbiyesi yoktur! İçi boş kravatlı olacaksın!

Mafya bozuntusu hırsızların, yankesicilerin, alınteri dökmeden soygunla parasının hesabını bilmeyenler itibarlı insan(!) devletin yanında! Yazık!

Bunların varlığı sayesinde insanlığımı kaybettim, kendimden utanır oldum. Aslında onların utanması, toplum içinde yer edinmemeleri, evlerinden çıkamaz durumda olmaları gerekirken, ben çıkamıyorum evimden dışarı! Ar meselesi yapıyorum. Tabi onlarda ar, namus mefhumu kalmamış ki!..

Ne acı bir durum, ne büyük felaket Yarab’bi!

Bu günler geçecek mi bilmiyorum? Şu an için bu haydutlar zirvedeler. Umarım inişleri tez olur.

Ülkemizde ezanlar okunur beş vakit. Hatimler indirilir. Yüzbinlerce cami, imam, din hocası var! Peki ülke insanı neden felaket tellalı? Neden sapkınlıklar, cinayetler, kuran kurslarında ırza geçmeler, kadınların, çoçukların, güçsüzlerin darp edilmesi, öldürülmesi? Neden her geçen gün daha da kötüye gidiyoruz biz?!

Hayvanlara, insanlara, doğaya, kuşlara, denizlere, akar sulara yapılanları gördükçe, "" biz gerçekten Türk islam ülkesi miyiz?"" sorusunu soruyorum kendime iyi insanlar gibi. Utanç tablosu bunlar... Atalarımız mezarlarından kalkıp gelseler, bize "" Siz Türk değilsiniz!"" derler.

Ne ramazanın, ne mübarek günlerin, ne de milli günlerimizin kıymeti kaldı!

Gitmeli bu uğursuz zaman!
Yok olmalı bozuk düzen!
Refaha ermeli insan!

Dualarımız eksik olmasın ülkemizden! Geçecektir zorlu günler.

Devletimiz elbet öze dönecektir! Aslımızı tekrardan kazanacağız. Gün birlik olma günüdür!

İnancım tamdır yeni ufuklarda çoban yıldızı gibi paylayacağımıza.

Mutlu pazarlar can dostlarım...

Zafer Direniş
...

ANKARA