DÜNYA FANİ 

Bu gün bir dostun ölümüne tanık olduk. Benden iki yaş küçük. Tanışıklığımız dolaylı. Ortak arkadaşlarımızı aradım. Pek üzgün değillerdi. Ben öldüğümde de fazla üzülmeyecekler demek ki. 
Kendi ölümümü düşündüm. Emekli olmak istedim hemen, ama bir şey beni tutuyordu, hissediyorum. Bu kader mi acaba? Cenaze namazına bile kalamadık, arkadaşlarla yemeğimiz vardı. Hayat bu işte, ölüm de bu. Herkes yalnız ölür bu kesin. Yaptıkları ve yapamadıklarıyla. İyi ve kötü amelleriyle. İyi insandı dedik, herkes tarafından sevilirdi. İbadeti fazla değildi ama dostluk ve insanlık yanı fazlaydı. Amaç da bu değil mi? Din, ahlak için. Bütün ibadetler üstün ahlakı yaşamak için. Ben üstün ahlakı tamamlamak için gönderildim buyur muyor muydu peygamber? 
Her şey ahlaklı bir insan üzerine İslam dininde. Yaratılış gayemiz bu. Yaradılanı sevmek Yaratan’dan ötürü. Yetmiş iki millete bir göz ile bakmayan hakikatte asidir. Bir kez gönül kıldın ise bu kıldığın namaz değil. 
Evet, namazla da olmaz namazsız da. İmansız hiç olmaz namazsız olur da ahlaken olgun değilsek, hamsak, nobransak, cimriysek tam inanmış sayılmayız. Dedikoducuysak, laf taşıyorsak, insanlar hakkında hep kötü zan besliyorsak gerçek bir mümin değiliz. Hakikatte asiyiz. İbadetlerimizle gurur duyuyorsak, insanların dünyalıklarında gözümüz varsa tüm ibadetlerimiz bir gösterişten ibaret. Kendimizi aldatıyor, nefsimizi tatmin ediyoruz. 
Tanıdık dinar bir doktordan naklediyorlar: Size sakallı bir adamla çarşaflı bir kadının kürtaj için geldiklerini ve bunların sayılarının az olmadığını söylesen inanır mısınız? Şaştım, ilk defa duyuyordum bu itirafı. Demek ki görüntü ile gerçek her zaman örtüşmüyor. Dışı yeşil içi kırmızı karpuz misali olanlar az değil toplumumuzda. 
Açık saçık bayanların cami avlusuna girdiklerini görüp çok yadırgamıştım geçenlerde. Göz ucuyla takip ettiğimde onların mescide girdiklerini görmek beni hayli şaşırtmıştı da eşim olayı açıklığa kavuşturdu. Çantalarından çıkardıkları eşarp ve eteklerle namaz kıldıklarını söylemişti de beni sui-zannımdan dolayı utandırmıştı. İşte şekille ö-
zün her şeyi göstermediğinin açık kanıtı. 
Kadın ağlıyor kocasına. Oysa hayattayken ne kavgalar etmişlerdi. İşte hayat buydu. Birden bir kalp krizi ve ölüm. Oysa benim daha ne kadar yapacağım işler vardı. Oysa uzun bir ahret yolculuğunun kapısındayız ve hiçbir Hazırlığımız da yok. Hep emekliliği bekliyoruz, hep erteliyoruz. Ertelenen İslami hayat bir türlü yaşanmaz, yaşanamaz hale geliyor. Bir hayal ve ütopya oluyor. Oysa gün bu gündür diyen sufi felsefe ne kadar isabetli demek. An bu andır, an bu andır ,an bu an. Şeyh Galip dem bu demdir, dem bu demdir, dem bu dem dememiş miydi şiirinde?

Ahmet Kemal