16
Yorum
5
Beğeni
0,0
Puan
1369
Okunma
Nermin Kaçar kardeşim kitap çıkarmış. BİLİNMEZİN PEŞİNDE. Roman. İncelik gösterdi. Bana da gönderdi. Kendisini buradan Defterden tanırım. Güçlü kaleminin yanı sıra, hanımefendi saygılı biridir. Pırıl pırıl bir kalbi vardır. O nu buradan bir kez daha kutluyorum.
Edebiyat adına kalemi eline alan hemen hemen herkesin hayalidir. Okunmak, beğenilmek mürekkep kokusunu içine çekmek, bir evlat gibi kitabını bağrına basmak. O nu eşe, dosta göndermek. Ancak cesaret işidir kitap çıkartmak. Ne kadar çok yazan insan varsa onların özlemlerini yerine getirebilecek yayınevleri de vardır. Arz talep dengesidir bu.
Ben de o özlemi yaşadım. Burada Edebiyat Defterinde yazdıklarımı kitaplaştırmak istedim. Birçok yayıneviyle görüştüm. İstedikleri fiyat ve en az basacakları miktar bana çok geldi. Onlar da haklıydı, ben de…
100-200 kitap için basım kalıpları hazırlamak onları tatmin etmiyordu. En az basacakları 1000 adeti de ben nasıl tüketecektim?
Sonunda makul bir fiyata 100 adet kitap için burada Isparta’da bir reklam firmasıyla anlaştım. Kitaplarımı evime getirdiğimde onları bir evlat gibi sevdim, okşadım. O an tarif edilemez bir mutluluktu. Sonraki aşama belirlediğim kişilere göndermekti. Gelecek tepkileri heyecanla bekledim.
Bir kısmı “kitabını aldım” dahi demedi. Bir kısmı sadece kuru bir teşekkür etti. Beni mutlu eden, sevindiren bir kısım dost da neredeyse kitaptaki her yazıma yorum getirerek mutluluğuma ortak oldular.
Cesaret işidir kitap çıkarmak;
Kitabımda da yazdığım bir anımı sizlerle paylaşmak isterim:
Kaldırıma dizdiği aynı kitapları satan bir satıcıyla karşılaştım bir gün. Yerden aldığım bir kitaba göz gezdirdim. İnceledim. Güzel yazılmıştı. Sordum: “ Niye hep aynı kitabı satıyorsun?” “Elimde kaldılar. Kitabın yazarı benim. Bir kitabın satılması iyi yazmaya değil, iyi pazarlanmaya bakıyormuş meğerse. Ben de masrafımı çıkarmak için elimde kalanları satmaya uğraşıyorum.”
Kaldırımda ki kitaplar : “Beni kucağına al” diye ağlayan yetim çocuklar gibiydiler. Yazar satıcıdan cebimde ne kadar para varsa kitap aldım. Dostlara dağıttım. Netice de ben de bir yazardım.
Bu yazıyı yazmamdaki neden siz yazar dostlarımı hayal kırıklığına uğratmak değildir. Yazmak kitap sahibi olmak her yazarın vaz geçilmez bir hayalidir. Ama maalesef Memleketimizin gerçeği de bu.
Peki, ikinci bir kitabımı da bastıracak mıyım? Hele şu evimize yaptırdığım yeni gardırobun borcu bir bitsin de. Onu o zaman düşünürüz…
Hayallerinizin gerçek olması dileklerimle…
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz