Duygu ve su

Bazen yağmur sularının da eklenmesiyle güçlenen ve kendinden büyüğüyle buluşmaya hızla giden su gibidir duygular da… Her buluştuğuyla birleşerek daha büyüğüne… daha büyüğüne… Sonunda ‘deniz’e varana kadar süren bir yolculuktur bu…

Bazen bir kaya dibinden birden fışkırır su… Biriktirdiğini daha fazla tutamamış ve akışına bırakmıştır… Bir pınardır o artık… Tertemiz, katışıksız, hatta şifalı… Kaynağı kuruyuncaya kadar akar da akar…

Su, akışını kendi ayarlamaz, aktığı yerin doğasına göredir her şey… Bazen dipteki çukurların girdabı olur, döner durur, bir uç yakalayıp tekrar akana kadar… Bazen taşların üstünden atlar onları bile şekillendiren gücünü hissettirmeden… Bazen süzülür gibi… bazen galeyana gelmiş cengaver misali önüne kattığını sürüklerken coşar gibi...

Küçük bir taşın üstünden atlarken bazen püsküren su, büyük kayaların üstünden geçerken sessizce süzülür... Doğada da güç dengesinin bir gösterisi olduğunun gerçeği gibi...

“Akɑrsu, ne güzel hɑyɑt dersidir: küçük engellerin üzerinde köpürür; büyüklerin yɑnındɑn sessizce geçiverir.” derken Cenap ŞAHABETTİN konunun özünü yakalamış...

Yönlendirmesini bilenler için duygular da tıpkı su gibidir:

Duygu, gücünü kendi ayarlamaz, sevdiği kişinin duygularına göredir her şey… Bazen görünmeyen sorunların sebebi gibi durur karşıdan, çıkmazda kalır, bir uç yakalayıp tekrar kendini anlatana kadar… Bazen en zor şartların üstesinden gelir, onları bile düzenleyen gücünü hissettirmeden… Bazen yüreğin taa içine süzülür gibi… bazen ‘galeyana gelmiş cengaver misali’ sevdiğine tüm coşkusunu anlatırken coşar gibi…

Duygular da kime kükreyeceğini, kimin yanında ‘süt dökmüş kedi’ gibi olunacağını çok iyi bilir... tepkilerden çıkarabilirsiniz güçler dengesini!...

Ve ikisi de çıktığı yerde tertemizdir... ’yolculukları’ kirletir onları, saflıklarını o zaman yitirirler ne yazık ki... Ve akışkanlıklarındaki doğallık da diğer benzer özellikleridir... Hiçbir ’zorlamayı’ kabul etmezler... Bir