Aşk-ı nar,
salınıp düşlerin nardan beslenen bahçelerinde, gönlü kor eyleyen hasretle bahtı-yarım. Uzaklığın kırılan bakışlarında, ol diyelim olsun vuslat.

Gülüşlerinde, yüzüne gömdüğün okşanmamış acılarını sarıyorum gül-üşüyüşlerin. Şımartılmayı bekleyen çocuğu çekip çıkarıyorum içinden, içimdeki haylaz çocuk muzip oyunlarına istedikçe eş... En çok da hınzır yanını seviyorum gülmelerimizin.

Güldükçe, iç geçiren yaralı yanımıza dokunuyor mesafeler. Yakından da yakın uzaklıkların derin nefes alışlarında içimizde kopan kıyametin hükmüne kapılıyor suskunluğumuz. Kimbilir; kaç fersah ötelerde kulaç atıyor birbirine iki giz.


İp incecik sızının duldasında pul pul dökülüyor kordan heveslerimiz... İnciniyoruz.


Aynaya düşer gibi düşüyoruz birbirimize. Gardını düşürmüş gözlerimde tarifsiz imge bahçesi bakışların. Yangın yangın divitten damlayan öykümüz, kavuşup nehirlerin kollarıyla sarıyor okyanusları. Girdabıyız, içten içe derin maviliklerin...

Gülü zar eyliyor gönlüne bülbül, aşkın ateşiyle....


Sakınıp gözlerimin nazarından, tir tir titriyorum üzerine. Usulca sokulup yüreğinden öpüyorum, tam da kalakalmışken arsız rüyaların ortasında çaresiz ...


bendeki deliliğin bir adı sen
diğeri de ben

tam da;
örtünüp gecenin yalnızlığına
gidiyordum
ki;
ömrüme ömür
aşk geldin!

kalbi kalbime yaradan doğan
vuslat-ı mahşer
yaradan geldin


Mor dut ağacında unutulmuş çocukluğum, nasıl unutabilir ki tadına varmışlığını tüm haylazlıkların. Büyüdükçe öğrendi, diz kapaklarında açılan yaradan da çok acıttığını gönül yarlarının.Bir sevda uğruna kaç dal kırmışlığı vardı bahar bahçelerinde.

Sen, dere kenarlarında ruhuma iyi gelen menekşe kokulu su sesi, ömrüme ömür, canıma can geldin.
İçim dışım sana şiir, bil istedim!




11 nisan pazartesi
2016
17:01



sude nur haylazca