Issız bucaksız bir sahradayız. Uzaklık mesafe değilken en yakınımızdakilerin ulaşılmazlığı surlar örer aramızda. Seraplar görüp sarhoş oluruz bir damla suda. Fırtınalar kopar içimizde, günlük güneşlik bir seyir dışarıda. Gelen talan eder, giden çalar zamanımızdan. Susarız, konuşmadığımız kadar. Uzaktan kanarlar da vahaya ulaşmak uğruna aşacakları çölü göze alamazlar emek yoksunları. Bir avuç tuz istemenin kayda değmez sıradanlığı ile çalarlar mühürlü kapılarımızı. Yakıp yıkmanın olağan hale gelmiş yüzsüzlüğü ile dururlar karşımızda. Zehrini akıtmaya yer arayan yılanlar, akrepler, çiyanlar sarar etrafımızı. Kaçıp da kurtulmaya yol bulamayız. Olmayan vicdanlardan adil olmasını bekleyecek saflıkta umudumuzu yitirmeyiz hiç insanlıktan. Kötülüğe inanmak istemez, umutla düzelmesini bekleriz alçakça kurulmuş düzen çarkının. Boş bekleyişler çalar kalan ömrünüzden. Yerle yeksan insanlar egolarını üzerimizden tatmin etmeye çalışırlar. Empati yoksunu, inkârda çığır açanlar, imandan, inanmaktan yıkılıyorlardır. Kalbe değmeyen ezberlerini sıraylayıp dururlar.
Gel deriz gelmezler, git deriz gitmezler ordusu durur karşımızda.

Bu kadar kirlenmişliğin bir parçası olmak hiç de tasaları değildir. Kurbanlarını özenle seçerken hunharca imha ederler.

Kötüler olmasa öğrenilmez insan, iyiler olmasa hikayesi yazılmaz hayatın.

Destursuz geçilen eşiklerden yükünü alıp yoluna devam eder gözü açlar. Gözü toklar taşır dünya yükünü sırtında, yüreğinde. Her türlü açlıkla sınananlar bilir kıymet. Hatırı olur bir selamın, gönülden gönüle kurulan köprüdür geçilen.

Döne döne semaha durur göçen sevdalar, Turnalar gibi.

Yine kırılsak yine inanırız insana ve aşka. Evrenin çekirdeğidir saflık biliriz. İnanmaktır, umuttur ayakta tutan kâinatı.

Deccalı, iblisi bol olsa da iyilik getirsin isteriz her karşılaşma, karşılama gelse de dünyanın sonu…

Çelme takanlar olsun ne çıkar, düştüğümüz yerden deniz görünür gökyüzü. Biz hep iyi biz hep güzeli olacağız bu hikayenin.

Güzeliz biz, şükür.

Vaha Sahra
15 06 2025
16:24