Tan Vaktinde Hüzün : 1. Bölüm


Karlar erimeye başlamış dağların yamaçlarında kar alacaları güzel bir manzara oluşturmuştu. Baharın gelmesi ile doğa bir başka ahenge bürünmüş, pınarlar şırıl şırıl akarken kuşlar, kelebekler, arılar bin bir renk açan çiçeklerden çiçeklere koşuyordu, çayırlar boy atmış kır çiçekleri gülümsüyor sarı mor kırmızı ekinlerin tarlalarında ki gelincikler ve buğday tarları rüzgarın esintisiyle sağa sola devrilircesine dalgalanıyordu.

Ali küçük yaşta anne babasını kaybetmiş kimsesizliğin verdiği acı ile şöyle gök yüzüne bir baktı,
kuşların uçuştuğunu görünce gözü kuşlara takıldı. Kuşlar evin yanındaki iğde ağacında birbirlerine kur yapıyor ötüşüyorlar ve yuva kuruyorlardı. Ali derin bir düşünceye daldı, evlerin yanındaki taşın üzerinde öyle saatlerce kalmıştı.

Kardeşi Ayşenur Ali’den büyük olduğu için ona da gözü gibi bakıyordu. Ali’yi uzun süre göremeyince
merak etmişti. Nerede diye kardeşini ararken kardeşini ileride taşın üzerine oturmuş halde gördü.

Sessizce kardeşine yaklaştı Ali’nin yanına vardığında Ali’nin gözlerinden yaş aktığını fark etti. Ali ablası Ayşenur’un geldiğini fark etmedi. Yoğun duygular içine dalmıştı. Kimseyi fark edecek durumda değildi, sanki donmuştu kendi iç dünyasında annesini, babasını düşünüyor keşke babamla annemde olsaydı bizim yuvamız da nasıl neşeli olurdu diye annesin kendisine pişirdiği yemekleri Alim diye bağrına bastığını babasının koçum Ali’m diye sevdiğini düşündükçe gözlerinden yaşlar geliyordu ve savaşlara isyan ediyordu .


Ayşenur kardeşinin seyrederken o da göz yaşlarını tutamamış oda ağlıyordu fakat o da olduğu yerde kalakalmıştı iki kardeş zamanın nasıl geçtiğin farkında bile değildi dedeleri bahçeden gelirken torunlarını orada görünce Ayşenur diye seslendi, Ayşenur irkildi dedesine doğru döndü o arada Ali’den hala ses yoktu. Ayşenur:’’Ali dedem geldi.’’ dedi. Fakat Ali hiç duymuyordu

Ayşenur ağlayarak dedesine doğru koştu dedesinin elinden küreği aldı dedesi Ayşenur’u ağlamış görünce :’’Ne oldu kızım?’’ Ayşenur kendini tutamadı:’’ Gözlerinden bardaktan boşanırcasına yaşlar akıyor dede!’’ diyebildi ancak.

Dedesi Hacı Emin Efendi Ali’ye doğru gitti ve:’’ Ali oğlum!’’ diye seslendi. Ali cevap vermedi dedesi neden ağladığını sordu, konuşmaya çalıştı, Ali hiç cevap vermedi. Ali’yi kucakladığı gibi eve kadar getirdi. İçeri koydu akşam olmak üzereydi Ali biraz durduktan sonra sedirin üzerinde derin bir uykuya daldı.


Bekir Akbulut (İhlasi)
30.06.2015