(Yok olan neslimiz)

Yok, olmakta bir nesli nasıl anlatsam sana,
Özü gitmiş bir Millet olmaz Devletten yana.

Yıkılsa da Osmanlı, Cumhuriyet doğmuştu.
Yetişen yeni nesil, karanlığı boğmuştu.

Zamanın çarklarında medeniyet şımarttı,
Çok da zaman geçmeden bozulma çabuk arttı.

Batılılaşalım derken kültürüne özendik.
Gitar, piyano derken çullarına bezendik.

Kimi eteğe baktı şalvarını hor gördü.
Kimi viskiye taktı rakı ne diye sordu.

Kimi, çirkin işlerin peşinden koşa durdu.
Kimi ülke dışında, unuttu asil yurdu.

Bakmadı geçmişine ne atası aklında,
Ne imanı aklında, ne hatası aklında.

Barbar dendi ataya başını öne eğdi.
Medeni oldum sandı aklı göklere değdi!

Madem hedef çağdaşlık, almayalım şeklini,
Yetişen gençliğimiz kaybetmesin aklını.

Kalkındık şimdi derken kendimizi kandırdık.
İstiyor Batı diye yelkenleri indirdik.

İlmi saklar kendine, asla kimseye vermez.
Sömürür pek çok ülke, fakirin aklı ermez.

İlmi aramak varken, yolumuzu şaşırdık,
Bön bön bakıp onlara pisliğini aşırdık.

Ne benzedik ne koptuk, garip bir Millet olduk.
İmrendik hallerine eğlencelere dolduk.

Şaşkın ördek misali suya tersine daldık,
Ne yarandık Batıya, ne de onlarsız kaldık.

Kendi değerlerine çok çok değer verdiler,
Devletimi, töremi her kulvarda yerdiler.

İşlerinde dürüstlük, adalet temel hattı.
Bizim yolsuzluğumuz onları memnun etti.

Vize alma yolunda bizi nazla seçerken,
Gerçekleri anladık zaman hızla geçerken.

Tanınmaz hale geldik kaybettik özümüzü,
Batının bol parası kararttı gözümüzü.

Kuruluş felsefemiz belleklerden silindi.
Türlü türlü rejimler önümüze kılındı

Ülkeyi kuran nesle dil uzatan oluyor.
Boşa savaş yapmışlar diye nefret soluyor.

Atatürk kimdir diye bir soruyu soralım?
Cevap verir gencimiz: ’’ Hele kafa yoralım.’’

On binlerce şehide böyle gençlik yakışmaz,
Vatan için ölenle satan asla bakışmaz.

Kaybettik bunca nesli diye vah eden beyler,
Tanrı sizleri neyler, neylerse güzel eyler.

Her gelen ötekini acımasız suçluyor.
Sanki kendisi doğru, yanlışları üçlüyor.

İnsana yatırımda, boşa geçti çok yıllar.
Hataları bilmedi yola gelmez akıllar.

Boşa çırpındık Âdem, çarpık nesil yanıldı.
Bir umut var ufukta mazi tekrar anıldı.

Faydası olur sanmam oturup ağlamanın,
Ah vah edip yanarak yüreği dağlamanın.

Benliği kaybolmayan Millet evlatları var,
Vatan uğruna ölüm, olmaz şehide ar.

Bu Millet çok kez böyle umutsuz güne kalır,
Güneş gibi parlayan önderi rehber alır.

Türk, Kürt, Çerkez, Abaza, Arnavut, Boşnak, Yörük,
Ant içtiler birliğe, lakin gönüller buruk.

‘’Birlikten kuvvet doğar’’ sözüne kulak verdik,
‘’Ne Mutlu Türk’üm Diyen’’ canları hazla sardık.

‘’Bir musibet iyidir, bin nasihattan ’’ anla,
Musibet karşımızda, temizlenir imanla.

‘’Tarih tekerrür eder’’ şimdilerde edecek,
Yanlış yapan akıllar başımızdan gidecek.


Mehmet Macit
23.08.2009
İzmir