3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
687
Okunma
Sevme esmer ellerimi. Göç eden kanatsız kuşlara benzesin kelimelerin. Değirmen taşlarının arasında kalmakdır biraz da yaşamak. Öğüt, gitsin.
Uzun yol türküleri bilirim ben. Ezberimde yakıcı şiirler vardır. Çoğaltıp anıları karalamalarımda, soruşurum kendimle cevapsız.
Özü tatlı öykülerin gem tutmaz delişmenliğinde kaybolur sesim. Dudaklarım bilir de söyleyemez ahımı. Unuturum, uslanmam yalnız. Beklerim herhangibir kentin, herhangibir saat kulesinin altında. Geçip karanlığın içinden, nasıl olsa yürürüm aydınlığıma. Toz kadar kalsam da avuçlarında, severim virgülün olmasını yine de. Fakat canım yanıyor mektup kuşlarının yokluğunda. Üzülüyorum...
Şiirin sahibi
Cevap Yaz