SEN VE BEN


Geceyle gelen karanlıkla, sözcükler de tükenmeye başlar.
Ortalıkta hakim olan sessizlik.
Tıpkı geceyle ortalığı örten karanlık gibi...
Her şey gizli ve saklı yaşanır Duygularımız gibi
ve
Karanlığa gömülü efsane aşklar gibi…
Herkesten ve en çokta birbirimizden sakladığımız aşkımız gibi...

bulunduğumuz zaman, mekan bizim değildi belkide
meçhul bir yerde, meçhul zamanda birbirimize bağlı ve birbirimizden bağımsız...

kısaca sevgili

Ağıtların uçuştuğu bir ortamda yeşeren bir ağacın kökleri gibiydik
Kanla besleniyorduk
Hüzün ve acı dolu olsak bile yeşeriyorduk
Ve çaresizliğimiz dermandı bize.
Dökülen kanlar, yakılan ağıtlar...
Kana susamışların ülkesiydik.
Ağır işliyordu yaşamlarımız ve ölümlerimiz
Biz yine de sevdalıydık birbirimize.
Ağıtlardı bizim aşk şarkımız…
Ölen her çocuk; doğan çocuğumuzdu
Biz yinede umutluyduk
Her doğan güneş yalan ve yabancı olsa da bize, biz yinede umutluyduk...

DEMİR (ATEŞ)