- 1525 Okunma
- 7 Yorum
- 0 Beğeni
merhaba öğretmenim
Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.
Merhaba neşat öğretmenim;
Bak ben geldim yine. Çocukluğumun geçtiği ilkokulun bahçesine geldim. Sen belki yoksun burada ama sen buradaymışsın gibi konuşuyorum kendi kendime. Büyüdüğüme bakma öyle öğretmenim. Ben yine o soğuk havada çıplak ayakla gezen Ahmet’inim.
Hatırlar mısın öğretmenim hani sen bir gün sınıfa geldiğinde herkes hayalini bir kâğıda yazsın demiştin. Sonra okulun bahçesinde bir hayal bahçesi kurmuştuk. Sonra sen kâğıtları açıp bakmıştın. Tesadüf belki ilk benim kâğıdım gelmişti eline.
Ben bir oyuncak araba istemiştim. Evet, bir oyuncak araba…
Hani öğretmenim sen bunu görünce gözlerin dolmuştu ya işte o akşam ne çok ağlamıştım. Ama ne yapayım öğretmenim benim hiç oyuncak arabam olmamıştı. Sonra sen diğer kâğıtları açmıştın. İstekler sıralanmıştı artık; oyuncak araba, oyuncak bebek gibi. Artık dayanamamış ağlıyordun. Biz görmeyelim diye dışarı çıkmıştın hani. Öğretmenim ben görmüştüm seni.
Ağlıyordun.
Belki sen görmedin ama bende ağlıyordum öğretmenim.
Böylece bitirmiştik bir günü daha.
Biz çocuk aklıyla o günü arkamızda bırakmıştık ama sen, sen bırakmamıştın. Biz farkında değildik ama sen bir kampanya başlatmıştın bizim için. O çocuksu hayallerimiz için. Sonra bir gün ellerinde poşetlerle gelmiştin okula. Öğretmenim, o gün o kadar mutluydun ki gözlerin yine dolmuştu. Biz poşetleri açınca o kadar sevinmiştik ki sen yine dayanamamış ağlamıştın. Yine biz görmeyelim diye çıkmıştın sınıftan. Öğretmenim ben görmüştüm.
Ağlıyordun.
Belki sen görmedin ama bende ağlıyordum.
Neyse öğretmenim bu kadar geçmişi yâd etmemiz yeter galiba. Ben de birkaç gün sonra mesleğime başlıyorum. tıpkı senin gibi bir köye ve tıpkı senin gibi bir öğretmen olmaya gidiyorum.
ve
Büyüdüğüme bakma öyle öğretmenim. Ben yine o soğuk havada çıplak ayakla gezen Ahmet’inim.
ATEŞ(DEMİR)
YORUMLAR
Ben bu yüreği tanıyorum...Acizane ben de bir öğretmenim...Ahmet'i de tanıyorum,kendi ayağında çorap yokken,bana bir çift beyaz çorap hediye etmişti...Ben,o okul bahçesini de unutmadım,çok saklanbaçlar oynayıp,çok yakartoplar oynamıştık o bahçede...Ben,öğretmen olan Ahmet'leri tanıyorum,birlikte çalıştık,çok mektuplar aldık,çok ellerimizden öptüler,çok bayramlarda beraberdik Ahmet'lerle...Ben,seni ve öğretmenini tanıyorum Ahmet...Yüreğimdesiniz daim...İkinizi de seviyorum...Ahmet,sana ve Öğretmenine selam ve sevgilerimi gönderiyorum...Karanlıklara ışık olmak için,kendimizi tüketmek üzere...
Öncelikle tebrik ediyorum kısa bir yazı ile bir çocuğun gözlemi ve öğretmenin kendisinde bıraktığı izin anlam ve önemi vefa ile geçilen yılların ahdi vefa ile geri dönüşümü özetlenmiş adeta.
Bu yazıyla görüyoruz ki, ister çocuk olalım, ister erişkin duyguların gücünün önüne henüz hiç bir şey geçememiştir.
Öğretmenimizin erdemli yanı var olan yoksulluğu hayallere, hayallerin gerçeklere dönüşümündeki başarıya dönüştürmüştür.
Yazarımıza, anlatımı ile yaşatılan Neşat Öğretmenimize ve Sevgili Ahmet öğrencimize vede yetiştireceği tüm öğrencilere gönülden teşekkür ediyorum. Günün yazısı seçildiği içinde ayrıca mutlu olduğumu bilmenizi isterim. Sevgi ve Saygılarımla