yeni bir yolculuk için derdimi biriktirdim kağıdın bir köşesine iğneyi ipliğe gecirircesine
anda kalan dilimi astıkça sukutlarım boğuluyor çok kitap okuyan bir deli gibi
ağzı bağlanırcasına sessiz kalıyorum
dökülüyorum yollarına
terlerin
teneffüslerin
insan halkalarından oluşan tellerin
tedirgin yalvarışların
uyanmış serzenişlerin

yuvarlak masanın etrafında eksik olan insan dizimi kadar süslü bir hayat tamiriyle karşı karşıya kalarak

hayatıma formalite edemediğim hafızamda kalmış söz nizamından kurtulma cabası içinde olduğum bir gecede örtülerimde karanlıklar içinde yanlızlığımla gülüşüyorum yeni yaratılan ADEM GİBİ
bütün sınayışlarımı anlatmam cok zor olacak bunun için kendimi biraz asmalıyım,kasmalıyım
aşmalıyım
belki de aşılamalıyım
boğuk bir uykuda huzur arayanlardan değildim ama sûkutun gücünde devirdiğim cok yelken vardı
içimdeki çocuğa ses verme hissini uyandıranları takibe aldığım günden itibaren
her birey bir güneştir ışığını en iyi veren en iyi aydınlatır derim
ki ben gecelerde yarasa gibiyim
batarken maruz bırakılırım günedoğan ışıkların tılsımında
yanlızlık değilim hissiyatlarım arkadaşlık yaparken

kendime ihanet edemem ben bir kalem ustasıyla cok kargasa ettim öğrenmekle barışık yasamak için cok terlendim dikleşen düşüncelerimden heba ettim kendimi
ki bile baskasını izleniminden doğar
dedim ya ben baska güneşin gölgesiyim
zulum ederim düşünce yağmuruna boğulan kelamlar sayarak
hayatım tersliğinde,denkliğinde
yoldan cıkmışlığım belki de kendimi tam anlamıyla okumamışlığım kitap içeriğinden ziyade ismine cağırır beni
içimde bana seslenen kendimi okuyan iyi bir kitapla
ne yazık ki kitabın olgunluğundan beynim kendimi geliştirebileceğim ya da gücümün yetebileceğini söylettiği an da okumaya koyulurum
yani
bir kitabı eleştirel bakmadan alamam elime
yüz metreden tanırım beni bende bırakan kabusumu gizleyen ismi
ki herşey isimde gizlidir benim için
kendimi okumalarım doğadan başlar yüreğimin seslendirdiği sese kadar devam eder

suratı asık heyacanlarım vardır mesela
yerinde olmak istediğim imgelerimin avlusu
duman gibi estiren kiyafetlerim
arı misali bir peteği gördüm mü kendi balım zannederim ki her çiçeğe yanasırken bile kendimi kendim zannederim;oysa çiçeğim belki de arıyı bekleyen
sen arı mısın?
arıysan bul beni bataklıkta kalan çiçeğim belki ;lakin uçup uçup alırsın beni..

gezgin imgeler