Hadi Ses Ver Artık
Bakma bana öyle sayfalar arasından
Zor değil ki çıkıp burdayım desen. Daha ne kadar acı çekecek bu sevgin. Evet bendeki sevgi senin sevgin. Sahi ya kaç gün oldu yada ay. Neden bu kadar kısa zamanda, Saçlarıma mavinin beyaz bulutları, Erkenden sabit şekilde yer edindi? Hani çocuklar gibi şimdi tutsam nefesimi, Bana birşey olur diye çıkıp gelir misin. Hatta ocakta ellerimi ateşe tutsam, Kıyamayıp avuçlarımdan nefessizce öper misin. Yada bir binanın çatısına çıksam maviye dalıp, Sanki sen kollarını açmışsın sana teslim olsam. Sormayı unuttum. Bakar mısın kalbim atıyor mu? Düşüncelerim senden sonra; Kaç cinayet işledi. Kaç kere göğüs kafesimi yarıp, Kanlar içinde kalan kalbimi parçalamayı, O kadar göze aldım ki. İnanır mısın sayende acıyı hissedemez oldum. Çünkü tüm duygularımı yakıp kül eden sendin. Şimdi hangi çağdayım yada, Hangi ıssız şehire mahkum edildim. Hiçbir şey duyamıyorum. Ne korna sesleri. Ne kavga eden kedileri. Nede senin sesini taşıyan maviyi. En çok da sokaklardaki ayak seslerini. Duyamıyorum sevdiğim. Nerdesin hadi el uzat batıyorum, Derinlerinde ki çıkılmayan o sensizliğe... Erhan Çuhadar Sabır Gemisinin Kaptanı |