Kalbimin Bebek Kokusu
Şöyle insan düşününce derin derin
Yaşanan tüm olumsuzlukları. Anlam verilmeyen ani oluşumları. Teslim olmak gerekiyormuş mavinin düşüne. Bir insan elleriyle başkasının acısını, Kendi yürek ocağına ateş diye koyması. Nedensizce gülen yüzü bile bile soldurması. İntihardan korkup;öldürmeyen zehri acıyı, Kana kana içerken aslında ölüm imzasıydı. Nedeni sorulmadı vapurda seyre dalgınlığı? Kolay mı onca yaşanmışlık kirli mendil gibi atılması. Gözlerin daldığı nokta mavi mi; Yoksa hüznün siyahı mı. Bilir mi ki seçilmiş ti tek tek onlu şarkıları. Gerek var mı geçen vaktin geri dönüş olmadığı. Dünya şahit oluyor bu çığlıkların feryadını. Ölümün bile teğet geçtiği böylesi vuslatı. Daha ne istiyorsun yer yüzünde kaldı mı. Çıldırıyorum artık kalbim yandı ha yandı. Şikayet değil bu hasretin dünyanın en ağır acısı. Düşünsene sonu olmayan bir hüzün mü. Yoksa hayalini kurduğun bebek kokusu mu. Ben seni beklemiyorum bunu bil? Ben zaten seninim beklemeye gerek yok. Hadi durma öyle iki yakayı birleştirelim. Hadi susuz kaldı yürek çöle döndü. Gel ki eskisi gibi çiçekler açsın senli seraya. Ve şimdi sende bunu duymalısın. Bu ayrılığın sebebini şimdi kavrıyorum. Sanırım sen züleyha’nın kendisi. Bende züleyha’nın yusufu’yum. Bu yüzden imtihan vuslatın sonunda, Cennete kadar sürecek gülen iki yüz olacak... Erhan Çuhadar Sabır Gemisinin Kaptanı |