Nüsha
şükür
bunca acıya rağmen çarpıyor kalbim hâlâ ilk kez üşüyen dudaklarım aşk topluyor bağrında ki sarmaş dolaş dudağınla diriliyorum sesini duyduğum her an sıkı sıkı sarılıyorum hayata anla lâl bir ağrı saplanıyor boğazıma uçurum çiçeklerine anlatıyorum seni ki hepsi bakire hâlâ ıslık çalıyorum nihavend makamından seviyor-sevmiyorlarla aykırıyım bu aralar midye çıkarıyorum düşüncenin derin sularından dalıp dalıp uyanıyorum aşk denilen uykudan gömleğimde kan izi o da kanattığın dudağımdan nüsha nüsha yazdığım adını eksilltme bağrımda avlusundaki güvercinlere yem vermeyi unutma birde uyanır uyanmaz her sabah uykudan kalbinin sesinden beni anımsa Barış |