Dokun'mayın
١.
güneş yanığı tenine gökkuşağını çalan bozkırlı çocuğun yarasıdır dengbej sesi dolanır bulanık sularında Mezopotamya’nın beyaz tülbentli anaların al zılgıtları yankılanır dağların engin doruklarında yüzyıllardır kimse sormaz neden ٢ yaralı bir serçenin gözyaşlarını siler bir çocuk narin parmaklarıyla usul usul toprak gebedir kanlı gelinciklere çerçiler geçer yöremizden ağır ağır kaçakçılar benzin taşır sınır ötesinden ölümden biraz ucuz ٣. kurşun adres sormaz ezberindedir dağlara sevdalı yürek içini kemiren kuşkuya gem vurmak düşmez aklına insanoğlunun bastırırken midesinden yükselen uğultuları ٤. masalsız büyüyen çocukların sevinci yavandır böğürtlen toplarlar kırlarda bahçelerde keçi yollarında aşınan toprağa çıplak basarlar ama yoktur bir hayalleri sorsan bir yamalı pantolon bir ayakkabıdan başka ٥. t’ellerin ötesine dokun’mayın bal mumu heykellerin nöbetini tutan askerlerin alınlarından süzülen damladır ölüm ~~göçebe bir karanlığa yayılan kaval sesinde ANA duy beni hınca hınç öfke DOLUYUM~~ Barış Çiçek |
Şiir büyük yaşamdır…
Şiir kadar güzel gönlünüz neşeyle dolsun…
...................................................Saygı ve selamlar..