Aylardan ekım ve son gunlerı Günlerden çarşamba ve Öglen sonları oturdum balkona Seyredıyorum kuruyan dalları Ve uçuşan yaprakları Tek esımtıde bıle Rusgarla savaşan havada uçuşan yaprakları Ama nafıle cunku kuruyan yaprak ne kadar dayanabılırkı Rüzgara cunku Savunmasız ve .,çaresiz

Her kuruyan yaprak benliğimi hatırlatıyor bana Sende kaybettuğum benlığımı Aslında sen olmadıgın sensızlığı hatırlatıyor bana Her ruzgar saçlarını hatırlatıyor bana Dokunmaya kıyamadığım saçlarını Arada atan her yağmur damlası Ugurlarken akıttıgım Gözyaşlarımı hatırlatıyor bana Her kuruyan yaprak sensızlıgı hatırlatıyor bana .Çünkü sensızım

Aylardan ekım gunlerden .çarşamba vakıtlerden oğle sonu Ve suan havada bulutlu olmasanda yanımda benım kalbım hala umutlu Gözlerım gözlerıne sabitlı Bak Aşkımıza dağlar taşlar şahitti Bak gene aylardan Ekım dı Mevsımlerden sonbahardı Gene ruzgarlı hava Gene kuruyan yaprak Savunmasızca uçuşan bır yapraktı Tıpkı ben gıbı yerden yere düşüyor Daldan dala konuyor Kendını sadece kendını soruyor Aklına her gelıste Elıne kalemı alıyor Karalıyor Belkıde Cok aşk dolu yureklerı yaralıyor Belkıde oyle kalpler paralıyor

...

Kırık hayaller, kırık zamanlar dökülüyor yapraklardan.
Sessiz bir gidiş, gidişte bir kervan başı ile rıhtım.
Kırık hayaller, kırık zamanlar dökülüyor yapraklardan.



...

sonbahar bahane idi.
Ama o yaprak belki sıkılmamıştı.
Ağaca, sımsıkı sarılmak istiyordu.
Ama ağaç izin vermiyordu.
Ve son bir umut bekleyip karşılığını alamayınca ,

...

ceketimin sol yanında kuşlar
zamanın buğusunda
rengini arayan ateş

sen güldükçe,bahar tutar ellerimden

...

...

Göğsünde sarı kasımpatıları

...

En güzel yıllarımızı.
Şimdi her mevsim
Bağbozumu bize
Her mevsim güz.


...

Dalarda son Kalanlardandı
Kardeşleri hep dökülmüş
Rüzgarın önünde savrulup
Uçup kaybolup gitmişlerdi


...

YİNE GÖZLERİMİN ISLAKLIGINI HİSSETTİ KALBİM
BİLİRSİN Kİ SENİ BİR YAPRAĞA BENZETİRDİM
SEN BİR YAPRAKTIN
EN KÜÇÜK MELTEMDE DAHİ UÇAN BİR YAPRAK
OYSA BEN SENİN YAPRAK OLMANI DEĞİL

...

Aynı dalda aynı rüzgârla aynı yaprak düşmez
Aynı suyla iki kez yıkanılmaz
Sararan yapraklar sokaklara dökülmüş
Bastığın her yaprakta bir yaşamın ölüsüdür
Rengi gitmiş, değişmiş esen yele kendini vermiş

...