Yağmur yüklü bir bulut gibiyim yine
İçimde bulutlar ürperiyor
Bir yağar sam… Bir yağar sam günlerce yağacağım


Utanmasam… Ah Bir utanmasam
Dudaklarımı büzüştürüp, çocuklar gibi ağlayacağım


Nasıl böyle uzak düştük?
Bu kadar sıkı bağlıyken, nasıl bu kadar kolay söküldük?
Mevsimsiz açan çiçekler gibi nasıl ilk ayazda döküldük?


Şimdi, ne yana dönsem arsız yokluğun yüzüme sırıtıyor
Kız oğlan kız gelin duvağı gibi utanırken özlemim
Yokluğun, ya cilveyle göz kırpıyor
Ya şuh bir kahkaha atıyor


Ar damarı çatladı sensizliğimin
Hasretin dekoltesi açıldıkça açılıyor


Daha kaç kez atacaksın beni Yusuf kuyularına
Dudaklarıma hapsedip çığlıklarımı
Daha kaç ölümle sınayacak sın beni böyle
Kaç kızılca kıyamet geceyle
Söyle…


Aşk deyince ilk aklıma gelen din sen
Gölgeni bile evim yurdum bilirdim
Yastığım, yorganım yatağım dın
Tekrar tekrar dinlenen o güzel şarkılar gibi
Beste m…
Şiiri m…
Şarkım dın…


Sendin sıcak öpüşmeler in tek tanığı
Ki ben dudaklarında kaç ölümden dönmüşüm
İçten içe yanan bir orman yangını yım hala
Sanma ki sönmüşüm


Vazgeçmem… Vazgeçmem senden
Ya kınından çıkmış kılıçlar gibi senin için savaşa savaşa kırılacağım
Yada bu hasrete kan kusturacağım


Kar yağmış fırtına çıkmış fark etmez
Ben inatla sana çiçeğe duracağım
O yaban kokunu içime çektikçe…
Kardelenler gibi kardan fışkıracağım