Bir kış sabahında
Okumaktan yorgun düşer gözlerim
O dünya ne güzeldir okumak
Bazen hoş bir nefes alırsın
Her kelime bir hüzünle okşar satırlarını
Bazen de bir iç çekişle başlar duygular

Evet hüzün var
O hüzün her zaman var
Hıçkırıklar cam parçası
Çizer düşlerini gecenin karanlığında
Bazen en güzel şarkılar
Fıkralar öyküler bile aldatamaz insanı insanlığını
Islaktır soğumuş gözyaşı
Dondurur yastığını anılar
Satırlardan damla damla hüzün akar

Tazelenir yüreğinde
İçin yanar bir yanardağ kor olur
Alevini kendin duyarsın sadece
Hayatın koşulları değişir durmadan
Geride yarım kalan sevdalar
O güzel gözlerin erimesin diyesim gelir
Ruhsarına serpilir ayrılık rüzgarları
Eser ya bazen maziden
Kalıntı kalır yaşanmış sevdalardan
Sabahın o ilk ışıklarında
Çok duygusal evren

Bir başka her şey yaşam
Kurutur göz yaşını
Hatırlarsın ya o ilk aşkını
Çektiğin ızdırabın geride kalan
Gözlüğün buğusu da kaybolur soğuktan
Sabahın kör ışıkları camında
Elinin tersiyle silmek istesen de başaramazsın
Saçların tarumar olmuş
Kopmuş kolların iz sürmekten
Sayfayı dolanır uykuların
Sabahın ilk güneşine amade
Günaydın sevgilim
Uzanırsın dağlara
Bir kış sabahında

Behçet Bük 1261/3.2.2016