Bir kış sabahında
Yazarken yorgun düşer gözlerim
O dünya ne güzeldir okumak
Bazen hoş bir nefes alırken
Her kelime bir hüzünle okşar satırlarını
Bazen de bir iç çekişle başlar duygular

Evet hüzün var
O hüzün her zaman var
Hıçkırıklar cam parçası
Çizer düşlerini gecenin karanlığında
Bazen en güzel şarkılar
Fıkralar öyküler bile aldanmaz
Islaktır soğumuş gözyaşların
Dondurur yastığını anılar
Geçmez olur, gecenin bir böğründe zaman
Satırlardan damla damla hüzün akar

Tazelenir yüreğinde
İçin yanar, yanardağın kor olur
Alevi kendin duyarsın sadece
Hayatın koşulları değişir durmadan
Geride yarım kalan sevdalar
O güzel gözlerin, özleyesim gelir
Ruhsarına sarılır ayrılık rüzgarları
Eser ya bazen maziden
Kalıntı kalır yaşanmış sevdalarından
Sabahın o ilk ışıklarına
Çok duygusal evren

Bir başkalaşır yaşam
Kurutur göz yaşlarını
Hatırlarsın ya o ilk aşkını
Çektiğin ızdırapların geride kalan
Gözlüğün buğulanır soğuktan
Sabahın kör ışıkları camına vururken
Elin ile silmek istesen bile başaramazsın
Saçların tarumar olmuş
Kopmuş kolların iz sürmekten
Sayfayı dolanır uykuların
Sabahın ilk güneşine amade
Uzanır gözlerin dağlara yine
Günaydın der sevgili
Bir kış sabahında

Behçet Bük 1261/3.2.2016