Sabah seher vakti uyandım erken
Bakındım etrafa yoksun yiğidim
Kuşlara sen diye günaydın derken
Silmedim yaşımı aksın yiğidim

İneği sağarken ananı görsen
Bir gözünde bacın diğerinde sen
Perdede nakışsın halıda desen
Öyle bizimlesin çoksun yiğidim

O günü unutmam haberin geldi
Künyeni uzatan titrek bir eldi
Gözleri kızarmış gözyaşı seldi
Bağrıma saplanan oksun yiğidim

Kalmadı mecalim çekildi kanım
Aynı anda çıktı bedenden canım
Ah dedim bittik be tükendik hanım
Dağlar karlarını döksün yiğidim

Gözümün ışığı oğlum evladım
Bir mezar taşına yazılmış adın
Gururla kabarır göğsü ecdadın
Gün be gün çoğalan teksin yiğidim

İçimin yangını sönmez kudurur
Resmini okşarım duvarda durur
Derler ki sonunda edenler bulur
Bu ateş onu da yaksın yiğidim

Koynunda büyüsün akreple yılan
Elbet diz çökecek şimdi sayılan
Etrafını sarsın her türlü çıyan
Sırayla ısırıp soksun yiğidim

Yıkılsın ocağı soyu kurusun
Besleyip büyüten yerde sürüsün
Ölüme uzanan yolda yürüsün
Boynunu urganlar sıksın yiğidim

Al tabut içinde dilsiz nefessiz
Kavuştu ellerim çaresiz sessiz
Yaygara diyenler geri durun siz
Bayrağı göndere çeksin yiğidim


Hicran Aydın Akçakaya