gözlerinden tramvaylar geçiyor
akşam üstü ölmeye amade kentte
...

bağırsam
sesin olur, karışır sulara
izlerinde anne susması

çocuktur baharı devşiren gözlerin
bir gemi telaşı
istasyonda veda
yağmurlu bir akşam üstü
belki de dolunay ardı yıldızlar

ışıkları öldürülmüş sokakların
paslı isimlerinde silik harfler sevgili
hisler bulvarında yamalı portreler
doğmamış yalnızlıkların
yasını tutuyor kuşlar

bir çingenenin kemanından yağan ezgiler
tahta masanın ayaklarına dökülüyor
göç mevsimi saatin kıyısına

perdeler örtük
ki sevgili
herkes kendinde kurmuş düşlerini
soruyorum sahipsizlere
sahi sahip/sizmisiniz..!

biliyorsun
çok eski zaman hicaz yolculuklar
yağmur ağaçları düşerken asfaltlara
intihar ediyor sarı sarı yapraklar

arınmış duru hüzünler ayrılığa heybe
kimler uzağın ankası ki küller biçimsiz
düşün ki yüreğinde evrenin milyar yılları
göçüyorum, göçüyorsun, göçüyorlar

ve bulutlar efendisi gök ülkenin
yanağına değiyor iki didem
sonra, ah yanağın! diyorum
üşümüştür, kırık bir zemheri tavında
boşver şimdi sırattan koşan atları
rüzgarla yarışan düşleri yont sevgili

yoktu yurdu kimsesiz özlemin
barınamadı acısında kimsenin
hep iki kişilik yalnızlıklar kurup
uzaktan güvercin mektupları yazdı


aşk kanamaya meyildir sevgili
sabır ki
çarmığa çivili peygamberin işi
Nuh'un tufanı can boşluğu
sevdan dirilişime sebep
kopsun diyorum kar suları kırklar dağından
avuçlarındaki mezarlığa gömün beni
...
aşık olursun gün aşırı
yüreğin birini alır susarsın..!


n.b


Değerli Seçici Kurula Teşekkürler