Hani...
Eserya hep,hazin hazin..
Sevda yüklü,
Bir şarkının nağmelerinde,
Hani vardırya....
Umutsuz her aşığın yüreğinde..

..................Hazan rüzgarları...

Hani o....
Her bağbozumunda,
Katarda önüne,
Bakır renkli yaprakları,
Alır götürürya....bilinmezlere...!
Talih gibi....kader gibi.

İşte...
Onlarında bizden çaldıkları,
Hayallerimiz,sevdalarımız,umutlarımız gibi..!


Hazin bir burukluktur,
Aslında..
Gidenden geriye kalan..
.......................hatırlandıkça.
Oysa...
Bizim ne simsiyah,
Nede altın sarısı saçlarımız..
Nede bizi kuşlar gibi uçuran,
Dizlerimizdeki dermanımız..
Kalmış...
..................eskisi gibi..!

Bazen..
Bir heves gelir içimize,
sorarız,içten içe..
Acaba yine..
Eski günlerdeki gibi olabilirmiyim diye.!
Sonra...
Sonra,öyle bir mahsunluk çökerki..
Yüreğinin tam ortasına...
Hıçkırıklar..
Boğazında düğümlenir,
Susarsın..ağlayamassin bile.

Ve.
Bir filim başlar,uzun soluklu.
Teker teker dizilir önüne,
İner, mazının tozlu raflarından, o acı hatıralar.
Işık hızıyla gelip geçer,onca anılar.

Hoyrat ellerde..gurbet ellerde,
Kayan yıldızlar gibi...
.........Sönüp giden o koca yıllar....!



Mahmut M. Özdemir
12.03.2015