Hani o....
Her bağ bozumunda,
Kimi sararmış,kimi bakır renkli,
O solgun yaprakları,
Katar da önüne,
Alır götürür ya,bilinmezlere

Talih gibi..

Kader gibi....!

İşte onlarda..
O bilinmez yollara,alır götürürler bizi
Sürüklerler,sevdalarımızı,ümitlerimizi,hayallerimizi

Hatırlandıkca..
Hazin bir burukluktur aslında
Gidenden geriye kalan..

Oysa...

..Eskisi gibi..!

Bizim..
Ne simsiyah,
Ne altın sarısı saçlarımız,

Ne de...
Bizi kuşlar gibi uçuran,
Dizlerimizde dermanımız..
Kalmış...

Bazen..
Bir heves gelir içimize,
Sorarız,içten içe..
Acaba yine,
Eski günlerdeki gibi olabilirmiyim diye.!

Sonra...
Sonra,öyle bir mahsunluk çöker ki..
Yüreğinin tam da orta yerine...
Hıçkırıklar..
Boğazında düğümlenir,
Susarsın,ağlayamassin bile.

Ve.
Bir filim başlar,uzun soluklu.
Teker teker dizilir önüne,
İner, mazının tozlu raflarından, o acı hatıralar.
Işık hızıyla gelip geçer,onca anılar.

Hoyrat ellerde,gurbet ellerde,
Kayan yıldızlar gibi...
.........Sönüp giden o koca yıllar....!



Mahmut M. Özdemir