Tek kabahat Salacağın bu kaçıştan sonra
Getirmiş tüm anıları sarıp sırtına
Takılarak sarhoş bir İstanbul bulutunun arkasına
Sanki aşk yüzünden kaçmamışım gibi ben
Ta oralardan ta buralara
Dikiverdi Salacak o eski beni karşıma
İstanbul sevdalarımı anlatıyordu ayağının tozuyla...

Kızıl renkli şarap yağmurları altında yüzerken
Her şeyi unuturdum
O kızıl renkli şaraplar ki,
Dikince kafama yalancı da olsa mutluluğu bulurdum
Ben artık bir süreliğine başka bir dünyaya ait olurdum
Ve şerefe nidalarıyla içtiklerim aslında şarap değil de,
Meğer içime güler yüzlü ölümler doldurur muşum
Hülasa Salacak ömrümde olduğu müddetçe
Ben sonsuz ölümlere daha da yakın olurdum...

Martılar en yakın deniz kenarları evlerine kiracı olurdum
Öyle zamanlar da ben hep penceremin önüne kurulurdum
Sarhoş düşlerimin uykusuz gecelerim de önüme sergilediği,
Çilingir soframa gelmeleri için martılara yalvarıp dururdum
Ve onlar bana geldi diye de birlikte içmeye koyulurdum…

Kızgın bir meteor gibi uzun bir beraberlikten yeni kopmuştum
Vefasız bir yürekten kovulmuş, ve artık kor yürekli bir parça olmuştum !
Karıncanın dahi dostluğuna muhtaçtı benim o zaman ki bir ruhum
Yalnızlığımın ayazını kavruk bir yürekle sürekli olarak soluyup dururdum…

Ne güzel;
Yeni bir bilinmeyene varabilirim umuduyla oradan kaçmıştım
Sırf bu nedenle de eski dünyamdan uzaklaşmıştım
Kendinde kalan anılarımı getirmiş şimdi bana o Salacak rüzgarım
İyi bir iş becermiş gibi konuşup duruyordu karşımda Salacağım
O da sanıyor ki belki de ben bu işten çok beyhüdarım ?!...

Sanki kaçmamışım gibi anılar yüzünden zoraki gelip ta buralara
Yememiş, içmemiş bütün anılarımı toplayıp getirmiş Salacak bana
Koşa koşa getirmiş Akdeniz’in bu büyülü kasabasına
Şu yaralı gönlümün üzerine bağdaş kurup
Ve de kendini kilitlemişti yüreğimin dehlizine sonra da...

Orada ki kanserli soluğumun manzarasını yeniden yayı verdi gözlerimin önüne
Ben şimdi binebilsem hızlı hızlı giden bir düşe,
Gitsem en sevdalı anılarımın yaşandığı o mavi yürekli kente
Tekrar bu inzivai hayatı nasıl kurabilirim ki bir yeniden kendime
Hem bulamam ki kendimi bir daha bıraktığım aynı yer de...

Ahhh !...Salacak !...
Ahhh !...O Şair Naili Sokağı...Ahhh !...
Ahhh !...Ayrılık virüslü odam benim...Ahhh !...
Kızıyor Salacak ayağının tozuyla gelir gelmez bana...Ahhh !...
Gizli gizli terk ettiğim için kendisini kör bir sabah !...

Bir yandan tazecik ölümleri boca ederdi o yar benim üzerime
Kara basanlar yağdırırdı bir yandan da içime içime !
Salacağın sabahsız sabahlarında uyanırdım güya ben görenlerce
Kanserli odam da "Elbet gönüller de sabah olacak" sanarak hem de,
Binlerce kez yeniden ölürdüm gece yarıları binlerce,
Avaz avaz gözyaşları haykırırdım oysa ben,gözyaşları sessizce !!!...

Kaçmak da para etmiyormuş, ölümüne kaçmak aşk’tan çok uzaklara
Tüm duygularını toparladıktan sonra,
Onunla birlikte kaçmak gibi oluyormuş o kadar şeyin anlamı
İstediğin kadar uzaklara kaç da,
Silemiyor muşsun meğer sen eski izlerinin tastamamını
Bırakmazmış mazi de ki aşk kolay kolay insanın yakasını
Kaçtığın yeni yer de ki eski varlığın olmadığı halde bile,
Yaşarmışsın vardığın yerde de, bıraktığın yerdeki enkazının yine aynısını…

Ey İstanbul !...İçi ateşli aşklar yığınağı, sen ey masal kent !
Doğrusu Salacağını sanırdım ki ben, semtlerinin içinde en masum semt
Ne bileceğim beni takip edeceğini bütün azametiyle beni ilelebet
Ne bileceğim, sakladığını acı tatlı her türlü anılarımı o masmavi koynuna.
Gördüm ki masum Salacağın etmiyordu bana hala merhamet,
Burada da çıktı karşıma, elin de güçlü anılarla demet demet !...

Salacak denilen şu efsanenin yaptıklarına bir bakın siz hele;
Küçüklü büyüklü tüm anılarımı takmış benim peşine
Sormadı üstelik bana hiç benden sonra halin nicedir diye ?
Getirip getirip yığıyor, o kanserli anıları yıkık omuzlarımın üzerine
Ben zaten çaresiz ve cılız kalmışken bezgin iskeletimin üzerin de
Bu yepyeni durum için kısaca söylemek gerekirse,
Hani var ya ölüm bile,
Bana büyük bir ikramiye !!!...


İ HAKKI GÜRCANOK
MUĞLA / FETHİYE