[ italik ]


hangi çağ diye sorma
ilk çağda kal demişler
tutunma hiç bir şeye
çürük kalsın evinizin direği, çöksün
emeğin çürük hali
parçalara dağılsın
çöksün göl
petrol bakışlarıyla baksın adamlar
petrol boğar olsun suyu
su ölsün


öyle şaşkın bakma çocuk
bu karanlık manzaraya alıştırma bizi
nasıl yaşadığının hesabını yapayım
nasıl yiyip içtiğinin
nasıl uyuduğunun
güldüğünün
rüya görüp, görmediğinin

nasıl çıktığını çürük tahtalardan ibaret evine
çağ dışı tırmanışla bu yüzyılda
çürütülmüşlüğünü anlayayım çıkışının
bir türlü çıkamadığını yukarılara
dünyanın yıkıldığını


bilmiyorsun ki bir başka dünya
şu ancak sığdığın leğenden ve
çürük tahta temelli göl evinden başka bir dünyayı
o dünyada yer yok sana
bilirim ona bakıyorsun
iyice açıp gözlerini


sahi bu ıslak baraka ev değil mi?
bu birbirine ayakları ekli, tahtalı
burası köy öyle mi?
değsen yıkılacak gibi duran çöküntü



kim kurdu bu dünyayı sana
kim çattı yapısını
sanki toprağın altı da sen solucansın
havalandırıp besliyorsun toprağı
alıp götürüyorlar petrolünü
dünyanın kıravatlı sultanları

sorguluyor musun sahi
onlar da insan
ben de insanım diye
tartıyor musun onlarla kendini

ah bir görsen onların dünyasını
anlardın senin ölü olduğunu
ah doğarken ölü çocuk
ah!

ne bu dünya senden
ne sen bu dünyaya aitsin
böyle diyor efendiler..








22. 12. 2014 / Nazik Gülünay