Mektup vardı eskiden
Mektuplaşma ruhu
Çoğunun içlerinden can parçaları savrulurdu
Bazıları zaman yolculuğunda kayboldu,
Bazıları teknoloji anaforun da yok oldu
Ve bazıları da nostalji ateşine soluk oldu…

En unutulmayanları
Aşk mektupları olurdu
Al dudaklarla pembe sayfaların kıyı köşelere,
Bazen baskı buseler kondurulurdu…

Şimdi de mektup var;
Ama geliştikçe asri zamanlar,
Duygu iflasına toslamış oldular.
İnsanların uzaklardan esen sevgi yolu
Teknoloji barikatı yüzünden tarumar oldu
Hasılı bitti artık o pembe mektuplu yılların mutluluğu...

Mektup vardı eskiden
Boyun eğip diz çökünce
Asri zamanlara eski zamanlar
Kaybolup gitti bizim mektuplu soluklaşmalar
Onların yerini de kaptı yasal tebligatlar
Hepsi birlikte mektuptan sayıldılar…

Sonun da iyice uzaklaştırıldık
Hatıralarımızı kaydeden mektuplu yıllardan
Sökülüp atıldık öylesi bir zaman yolculuğundan
Mahrum kaldık içi sıla rüzgarlı pembe zarflardan
Ve hatta uçları yanık sayfalardan
Uzaklaştırıldık aşk da var olmayı ispatlamaktan…
.
Kurutulmuş kır çiçekleri karşılardı pembe zarfları açarken ilk,
Meraklı göz bebeklerimizi
Okundukça sürpriz postalarla gelen renkli sayfalar
Silip süpürürdü ayrılık acılarımızı içimizde ki
Aynı mektup ne kadar okunursa okunsun
Ölesiye sürdürürdü ruhumuzu mest etmeyi
İlk okunduğu an da ki gibi
Ve hasret korkusu dağlamasın diye yüreğimizi
Eski mektuplar sık sık ziyaret edilirdi…

Bir başka heyecan zerk ederdi içimize mektuplu yaşamlar
Cefakar bir postacı tarafından uzatılan bir mektubu,
Titrek ellerimiz acele acele açmaya koyulurdu
Zarf içinden esebilecek rüzgara göre heyecan duyulurdu
Hele açılırken mektuplardan sızacak olan bir yar kokusu
Uzaklarda ki sevgilinin o taptazecik soluğunu,
Gözenek gözenek varlığımız en derinlerinde gezdirip dururdu !….

Hasılı sevdiklerinizden mektupsuz uzaktaysanız,
Anlayınız ki siz yaşamaktan da uzaktasınız
Bir sevgili sevdiğine atfen içi iltifat ve itiraf dolu
Sevgi sözcüklerinden zarfın içine bir demet koydu mu,
Daha iyi anlaşılırdı bulunduğunuz uzak ufuklardan
Böylesi iltifatların yaşamınız için ne kadar çok elzem olduğu…

Beklenmedik bir mektup pır pır ederken avuçlarınız da
En müzmin hastalığınızın bile engelini aşabilirdiniz kolaylıkla
hani o an için bile olsa
Elinize uzatılan pembe bir mektup nedeniyle
Hiç ihtiyaç duymazdınız siz asla ve asla,
Her hangi bir doktorun herhangi bir reçetesine...

Her türlü şifanın ayak sesleri olur size
O mektupta yazılan her sihirli cümle
Yeter ki sevdiğiniz olsun,
Pembe sayfalar içinde gelen sizin ziyaretinize.
Mutluluk bulaştırırdı bir sevgilinin sitemleri dahi yüreğinize
Tüm uzakları tahmin edemeyeceğiniz bir şekil de,
Yakın ederdi beklenmedik tüm mektuplar hep size !...

Sırsal sevgilerle sıvalı olurdu zarfların dört bir tarafı
Mektuplar seven yüreklerin sanki üç bulutlu aynası
Hem de “Kara Kutusu’dur” mektuplar aşkların açıkçası
Şirin gösterebilir seven yüreklere bazıları bir intiharı,
Şahlanırken satırlar da “Karşılıksız Aşkların” ölüm kasırgası !!!...

Asri Zamanlar’a yenik düşen pembe Mektuplu yıllar
Gün gelir ki “Nostalji” ateşiyle insanın varlığını yakıp tutuştururlar !
Sonun da dev cüsseli, olanca ruhsuzlukta bir “Zaman” zili,
Hiç durmaksızın avaz avaz bir sesle çan gibi çalar
Ve,
PAYDOS OLMUŞ OLUR ARTIK BİZİM O PEMBE MEKTUPLAŞMALI YILLAR !!!...


İ.Hakkı Gürcanok
AĞVA