10.11.2017 16:58:33
Ben çocukken, yağmurlardan korkardım.
Bulut ağlar, ben ağlardım bir de sen…
Gök gürlese irkilirdim, örfünden,
Bulut ağlar, ben ağlardım bir de sen…
Ben çocukken, utanırdım ar’ımdan,
Bölüştürsen, kıskanırdım yarımdan.
Rahmet olup, söndürse de nar'ımdan,
Bulut ağlar ben ağlardım, bir de sen
Ben çocukken, selamını alınca;
Duygulanır, sevinirdim halımca.
Gökyüzü de göl bendini salınca;
Bulut ağlar, ben ağlardım bir de sen…
Ben çocukken, kin ve nefret olmazdı,
Olsa bile uzun süre kalmazdı.
Gök delinir, kara toprak doymazdı;
Bulut ağlar, ben ağlardım, bir de sen
Ben çocukken, o zamanlar öyleydi.
Ne bir eksik, ne bir fazla böyleydi.
Şimşek çaksa ahvalimiz şöyleydi;
Bulut ağlar, ben ağlardım, bir de sen…
11/2010/Konya
