Gökkuyu Yaylası’na tavşanlar yuva yapar,
Her biri çebiş gibi olmuş, ürker de kaçar,
Bir hışırtıyla hemen zıplar yerinden,
Tay gibi kaçar da gider derinden…
Mis gibi buram buram toprak kokar,
Tâ uzaklardan Erciyes'in nefesi akar.
Serçeler, keklikler, bıldırcınlar cıvıldar,
Koyunlar, kuzular sevinçten bayram yapar.
Kurt köpekleri, sizleri yaklaştırmaz sürüye,
Korkunuzdan inemezsiniz karanlık dereye.
Çiçekler rengârenk açar,
Yüzlerinden mutluluk saçar,
Kardeşlik süzülür gözlerinde,
Nefret yoktur özlerinde…
Mayısın ortasında dağların karı,
İncecikten gözyaşlarını süzer,
Islatır çatlamış yürekleri…
Reyhanlar, kekikler aşkla size bakar,
Sevgi, kardeşlik hemen kalbinize akar.
Ardıç ağaçları gür sesiyle hakkı haykırır,
Sizleri yüce yaratıcının tefekkürüne bırakır.
Koyunlar dağı, taşı kucaklar en zirveden,
Kuzular meleşip hep duâ eder üşenmeden.

Mayıs/2008
Gökkuyu Yaylası/Şarkışla