Gökkuyu Yaylası’na tavşanlar yuva yapar,
Her biri çebiş gibi olmuş, ürker de kaçar,
Bir hışırtıyla hemen zıplar yerinden,
Tay gibi kaçar da gider derinden…
Mis gibi buram buram toprak kokar,
Tâ uzaklardan Erciyes’in nefesi akar.
Serçeler, keklikler, bıldırcınlar cıvıldar,
Arılar dur durak demeden vızıldar.
Koyunlar, kuzular sevinçten bayram yapar,
Sürüden ayrı kalan dik başları kurt kapar.
Kurt köpekleri sizleri yaklaştırmaz sürüye,
Korkunuzdan inemezsiniz karanlık dereye.
Çiçekler rengârenk açar,
Yüzlerinden mutluluk saçar,
Kardeşlik süzülür gözlerinde,
Nefret yoktur özlerinde.
Mayısın ortasında dağların karı,
İncecikten gözyaşlarını süzer,
Islatır çatlamış dudakları.
Reyhanlar, kekikler aşkla size bakar,
Sevgi, kardeşlik hemen kalbinize akar.
Ardıç ağaçları gür sesiyle hakkı haykırır,
Sizi yüce yaratıcının tefekkürüne bırakır.
Koyunlar; dağı, taşı kucaklar en zirveden,
Kuzular hep meleşip duâ eder üşenmeden.

Mayıs/2008
Gökkuyu Yaylası/Şarkışla