[ italik ]

Sessizliğin çeperine mühürlendi fısıltı
Sus konuştu o an
Sessizlik dinledi


Ruhun yanışından tüten duman
Tek bir nefese tutuldu
İçimdeki son ışığın sönüşü üzerine yazıldı
Sönüşün isi
Her üfte nefesin tükenişi


Sesimin menzilinde donduğumda
Buz kırığı içimin sokak lambaları
İçimden kaldırımlara saçılan
Karanlığın kanı


Yıkık bir viranenin ciğerinden
Öksüre öksüre
Savrulan toz benliğim
Kanındaki demir tadı ise
Dilime sinen şiirim


Zihnin kör koridoru
Aşk bellediğim
Boş kavanoza hapsedilmiş uğultu
Sancısını yar bildiğim


Kendinden harf çalan
Gıcırtısı içimi gıcıklayan
Lanet bir kapının önündeyim
Harflerle örülmüş tuğlaları
Tenime gerilen sürgülü ağı
Son kurşun gibi akladığın
Gözlerine yazılı


Kulaklarımı kemiren bir sesle
İçimi yırtıyorum sayfalara
Çözülen ıslak mürekkebinden
Harf harf ayrılan aşkı
Ez bir cümle aleminden kopan çığlıkla
Sol göğüs altıma
Bir çizikle daha neşterliyorum


Aynı yerden
Karanlığın kör gözüne batırıp
B'askısızca sen de yaz


Aşk unutur
Kalp ihaneti unutmaz




_beyhude