Hiç mi kıymet bilmedi, acep hiç mi sevmedi
Bin kere söylemişti, sanki gitme mi dedi
Hiçliğin ortasında büsbütün trajedi
İçi mi ürpermişti, üşümüş müydü biraz
Hem de Mayıs ayında, baharda ne bu ayaz.


Üç beş güzel satırın başkahramanı olmak
Mütevazi hayâlin başı sonu muallak
Hırpalanmış zamandan çıkıp gelince idrak
Merhametten vuruldu kadınların birçoğu
Amma... Çoluk çocuğu düşünür gözde buğu.


Düzelir mi düzelmez bu halet-i ruhîye
Bir anda yazılmadı bu redif, bu kafiye
Asırlardır hunharca anlatılan hikâye
İçimizi yaktı da soğumadı bir türlü
Rabb'imize şikâyet edip durduk her türlü.


Belki O da değişti, hasbelkader gelişti
Yürek gümbürtüsüyle yaşarken öyle pişti.
Demek isterdi kadın, fikrim benle çelişti,
Karanlık silüeti tanınmaz halde iken
Aklı eciş bücüştü, giderken sabah erken.


15MAYIS2025/NÜS