[ italik ]
Unuttun özünü, düştün gaflete,
Gark oldun dünyada bin bir zahmete,
Hira’yı ararken ulvî hizmete,
Ram olmaktır, kendi kadrini bilmek.

Sordun aynalara, cevap vermedi!
Bir türlü kalbin huzura ermedi,
Hira’ya çıkan yollar tükenmedi,
Aramaktır,kendi kadrini bilmek.

Kalbin yükünü sırtına alarak,
Nice sınavlardan geçip yanarak,
Belki de yaralarını sararak,
Beklemektir,kendi kadrini bilmek.

Gecenin karanlığını aydınlatıp,
Kalbin derinliklerinden yol alıp,
Hira'da nurla ruhunu sulayıp,
Yıkanmaktır,kendi kadrini bilmek.

Her can kendi hirasını bulmalı,
Arayış için bir adım atmalı,
Durmak olmaz,sevgi ile hummalı,
Çalışmaktır,kendi kadrini bilmek.

Aylarca kalbin gaflet uykusunda,
Dünyanın bitmek bilmez arzusunda,
Hakikat ışığının sorgusunda,
Uyanmaktır,kendi kadrini bilmek.

Bütün özlemler birer rüya gibi,
İçindeki aşkın tektir sahibi,
Hira’da bulduğun o gerçekleri,
Yaşamaktır,kendi kadrini bilmek

Gerçek seni bekler, dışta arama!
İçe döndükten sonra yoldan sapma!
Hira’nın sağduyusunu bırakma!
Sükûttadır,kendi kadrini bilmek.

Nebi gösterdi kadri kıymeti,
Gönül aynasına yansıyan ecri,
Bize de düşen,bu eşsiz serveti,
Hak etmektir,kendi kadrini bilmek.

Haydi sıra şimdi sende, az sabret!
Kadir gecesini iyi idrak et,
İlhan,günahlarla arana bir set,
Çekmektir hep,kendi kadrini bilmek.