insan dediğin bazen
kırılgan bağlarla örülmüş bir varlıktır
her kopuşu ülkesiz bir harita iki kavgalı nota
sınırları ayrılmayı unutan bir gevşeme ile birleşince
nedensizce birbirinden uzaklaşır


içinde geçimsiz gezen hisler
içinde ölen birileri
içinden sağ çıkanlar yazıklığın diploması
teninde gergin sesler
zarp çadırında görünürler günahı
kendisi gibiliğin aynasında
intihar kamplarında gayya çukurlarında
ve şeytanıyla sevişme sanatında
şehvetin iniltisinde çığlık çığlığa


alışıyla verişiyle
şeyleriyle nesneleriyle
kerelerce ''temizlik tezgahında pazarladığı kirleriyle''
kafasından besmelesiz yürüyen bir suç tümseğidir
çok işlek çok kalabalık çok odalık orasından
sevgili cehennemine



bu takısız bu anlamsız duruşu
yanlışlıklar kitaplığında peydahlanan bir kontradır
ne söyleseler
birer kahramanlık türküsüdür üfürdükleri
takla atarlar, şarampole yuvarlanır
hileli bir soluk alırlar yeniden
''eski bir pıhtı gibi'' seğirip dururlar
bedenlerine özgü şekil şebekelerinde


insan dediğin bazen
dikkat ile tehlike arası bir fazda
af ile infaz -aşk ile saz arasında
çoğu zaman iyiliğe tapanlardan olamıyordu
yanılgı ile kaygı arasında oyun oynamaktan


geçmişi peşini bırakmayan bir katildir
düşünceleri zihnini kemiren bir kurt
endişeleri kalbine saplanmış bir bıçak


korkusu ruhunu esir alan bir zindana
umudu tükenmek bilmeyen bir yangına
hayalleri ulaşılmaz bir seraba
yalnızlığı içini kemiren bir boşluğa
hayatı, çözülmesi zor bir bilmeceye dönüştü


bir perde kapanmış sahnede
alkış kalmamış ellerde
bir hiç saatinin sessizliğine gömün onu



insan ölmüştür
söğüt ağacının yanına
bir yıldız kaymasıyla bırakın onu
köknar ağacının altına bir mantar filiziyle ekin onu





_boran