16.4.2025 12:21:33
Yakamozlanan gecelerin birinde,
Ansızın üşüdü kadın.
Isıtmıyordu yüreğindeki sevda.
Uzattı ellerini!
Yalnızlığına dokundu sonra.
Çaresiz,
Yorgan diye,
Ay'ı çekti üzerine.
Güneş'i giyindi her sabah.
Denizlere sığındı.
Soyunup soyunup her gece,
Serpildi üzerine...
Sessizdi.
Mekânsızdı.
Bir sönüp bir yanıyordu.
Büyürken Ay,
Büyüyordu kendi içinde.
Bir yalnızlığı,
Bir yorgun gece bekçisi martılar,
Bir de kıyılara vurmuş unutulmuşlar
Şahitlik ediyordu o büyülü seremoniye.
Ve hep bir ağızdan mırıldanıyorlardı sonsuzluğa;
-Sen yeter ki her daim ışılda!
O beklediğin, mutlaka fark edecektir seni.
Gözü takılacaktır bir gün yıldızlara...
Özlem SABA
[ alt_cizgi ]www.ozlemsaba.com[ /alt_cizgi ]
