[ italik ]

Sarkaç gibi
Zamanın boşluğunda sallanan kalem
Yalnızlığın en dibinden vurgunu yiyip
Girift cümlelerde
Soluğunu bıraktı


Kahverengiden
Daha koyu bir rengi arandı
Darağıcını kurup
Sandalyenin ayağına vurdu
Siyah bir y'as


Üç Fatihanın sırrına erdi
Kalbin s'isli mezarlığı


Ölülerine ağlayacaktı gözler ki
Sevgi yoksunluğu k'esti önünü


Ellere değmeyen sevgilerle
Ağladı eller'im


Gözyaşlarım kana k'anayken
Anladım
Gözlerindeki kızıl bir ayın manasını


Ölmeyenlerin nerede yaşadığını
Ölü sanılanların neden ölmediğini


Ufuktaki gözlerdeydi şafak kızıllığı
Diken gibi iç hançeri ışık


Anladım
Gece rengi kalbe doğan
Ölüydü benliğim


Sevda dudaklarına süzülen şarabın kırmızılığı
Anası siyah olan şiir huzmesi
Ölüydü senlik



Sırlı bir yerde diri
Aşikar nefesimizle
Aynalara buğu bırakmadan
Yaşayan bir ölüydü b'iz


Biz şiirlere gömüldü
Kanlı yaşla sulandı


Karşı kalpte atan
Canlı bir ölüydü sevgi



"Düş sokağında sevildiğini uzaktan seyreden iki ölü vardı
Kendilerinde ölü
Birbirinde diri "



_beyhude