Bu şiire yorum yazmak istedim bugün ve gelip okudum
Şiir iç derinliğine öyle şeyler fısıldamış ki
Hangi cümleyi yorumlasam hangisinden başlasam bilemedim.
Bildiğim ve gerçek birşey var ki kalemler hüznü yazıyor. Acıyı ve kederi yazıyor.
Şairlerin içlerine konuştuklarının ya da hep sustuklarının avaz avaz çığlığı gibi her biri

Bir şiirde demiştim ki " yaşayanlar mı ölü, yoksa ölüler mi gerçekten yaşıyorlar"
Nefes aldığı halde çoktan ölmüş onca insan varken
Yaşıyorum sanıp hayatın gayesinin yanından bile geçmemiş ya da geçtiği halde görmezden gelmiş aslında yaşamayan onca insan

Sevgiler ve diğer tüm güzel duygular...zamanla hepsi değişti değişmeye de devam ediyor. Sevgiler yüreklere, ellere ve ruhlara dokunamıyor artık.
Ya da yüreğe dokunsa bile ellere dokunamıyor.
Bir de bunun tam tersi olan durum var ki o çok daha vahim.

İhtiyacımız olan en önemli şey sevgi iken, sevginin bunca yoksunluğu...

Final bölümü
Kendilerinde ölü, birbirinde diri
Bu bölüme pek katılamadım düşünce olarak
Çünkü sevebilen bir yüreğe sahip her kişi kendine de diridir.
Belki bunun farkında değildir bilmiyorum.

Çok gerçekti bu şiir bana göre ve ben çok beğendim.

Sevgilerimle hep 🌸 💕