Hafif yağmurlu hava, saat gecenin dördü
Aynadaki yabancı sefil hâlimi gördü

Boyu bir doksan kadar, yaşı en az elliydi
Canıma susadığı gözlerinden belliydi

Yatağımdan fırlayıp daha etmeden aman
Bir çığlıkla değişip meçhule aktı zaman

Burası da neresi ? Soğuktu, üşüyordum...
Uçsuz bir uçurumdan son sürat düşüyordum

Gözlerim korku ile arıyorken zemini
Hatırladım bozduğum o mukaddes yemini

Nasıl da unuturum, söz vermiştim Tanrı'ya
Hani aldanmak yoktu artık hiçbir sanrıya ?

Ey peşimdeki sûret, sana da bir sorum var
Fakat beni mâzur gör, aklım ile zorum var...

Ben deli değil miyim, söyle eğip bükmeden !
Yoksa günahlarım mı irâdeme hükmeden ?

Bu illet canım hariç bütün varımı aldı
Artık ölmemek için hangi sebebim kaldı ?

Lâkin sabretmem gerek ve biraz da cesâret
Belki de müstehaktır tattığım bu esâret ?

Bağışla beni Tanrı'm büyükse de ayıbım
Ben ki bende değilim, ben ki bende kayıbım...

Efsunlu bir âlemde hem susuz hem de açtım
Gölgemi pençeleyen başsız devlerden kaçtım !

Ayaklarım kopsa da biter mi bu yokuşlar
Leşimi arzularken çelik gagalı kuşlar ?

Kemiklerden sıyrılıp dans eden cansız etler
Peki ya bulutlarda asılı o cesetler ?

Hiçbiri gerçek değil fakat gerçek gibiydi...
Sanki sanrı değil de cehennemin dibiydi !

Yetmiş iki lîsânın sırrı geçse elime
Bulamam bu illeti îzâha tek kelime...

Tenime aldanıp da sanma ki diriyim ben
Günahları tövbesiz ahmağın biriyim ben

Yine de şükür Hak'ka lütfetti de ''delirdim''
Yoksa kendi hakkımdan intiharla gelirdim...

Ya siz kendilerini zeki sanan o piçler ?
Hepinizin de hâli içler acısı, içler...

Ölümlü bir hayata nice hayal dizdiniz
Asıl deli ben değil ne yazık ki sizdiniz...