Beklenen kapıya geldi! Duyulan,
Kalpte sızı, cana batan bir kıymık.
İdrak edene, hakikatti duran.
Uyku düşte dipsiz kuyu, karanlık.

Her gün öncekinden ağırdı uyku.
Dipsizlik benimdi, karanlık benim.
Benimsenmiş, uyanıklık mı; korku!
Yüzleş! Gelen kaçınılmaz kimliğim.

Hani sondu büyücünün oyunu.
Kuşakların toplandığı surettin!
Omzundaki yükün sebebi buydu.
Yanılmışım, bu öncü gelen hamsin!

Dayanır mı yürek, bunca rüzgâra.
Ben ki; ’Rana’ denilen al gelincik!
Kelebek, serseri yusufçuk ya da!
Orda bekleyenin tuttuğu çiğlik!

Nasıl başlasam bilemedim şimdi,
Her şeyin başlangıcına yakınım.
Dün yoktan var eden, vardan yok etti.
Yolculuklar bitmez ki virajdayım.

Camdan keskin, bundandır can kesiğim.
Kıl kırk yarılmış, bundandır inceliğim.
Sonsuzluğa kıvrılır çizgilerim.
Veda sevimsiz, son değil gidişim.

Bak, bulutun ardında Mesut yaşar!
Hayattan muhacir, ensar kapıda.
Gir! İnat etmek boşa, gözüm arar!
Al, şu kıymığı çıkar! Acıtmakta.

Mesut Tütüncüler
DENİZLİ 27.02.2020